3 ئەوانه هاتیانه ئەڕا لاێ و وەتیان: «سڵام، ئێ پادشاێ جویلەکەیل!» جا وه چەپاڵه دیانه لێ.
جا زویزی هاته لاێ عیسا و وەت: «سڵام، ماموستا!» جا ماچێ کرد.
تاجێگ له دڕگ چنین و نانه سەری و چوێگ دانه دەس ڕاسی. ئمجا وه نوای زرانی دانه زەوی، وه تویلەکی وەپێ وەتیان: «سڵام ئێ پادشاێ جویلەکەیل!»
ئمجا وەنوای عیسا چەمیانەو وەپێ وەتیان: «سڵام ئێ پادشاێ جویلەکەیل!»
فریشتەگه چیه لاێ و وەت: «سڵام وه تو، ئێ ئەو کەسه که خودا وەپێ نەزەر کردێه. خوداوەند ها گەرد تو.»
وەختێ عیسا ئی قسیەیله کرد، یەکی له نگابانیلیگ که وه ئەوره وساوی، چەپاڵەی دا ناو گوشێ و وەت: «ئیجوره جواو کاهن گەورا دەێ؟»
جا پیلاتوس هاتەو ئەڕا کاخەگەێ و عیسا چڕێ، وەپێ وەت: «ئێ تو پادشا جویلەکەیلی؟»