5 جواو دان: «عیساێ ناسری.» عیسا وەته پێان: «مه ئەوەم.» یەهودایش که داویدەێ گیر وەگەردێانەو وساوی.
جا یوسف چی و لەناو شارێگ که ناسره ناوێ بی نیشتەجێ بی. تا ئەو چشته که پەێخەمەریل وەتوین، باێه دی که وه ’ناسری‘ ناوێ بەن.
جەماێەتیش وەتیان: «ئیه عیساێ پەێخەمەره، له مەردم ناسرەێ جەلیله!»
نەتەنائیل وەپێ وەت: «مەگەر له شار ناسرەیش چشت خاسێگ کەفێده دەیشت؟» فیلیپوس جواو دا: «بەو بنوڕ.»
جا عیسا هەرچەن زانستیا چه وه سەرێ تێ، چيه نوا وەپێان وەت: «مینێ کی کەین؟»
وەختێ عیسا وەته پێان، «من ئەوەم،» ئەوانه چینه دویاوەو دانه زەویا.
پیلاتوسیش دا وەبان تەختەێگ نویسان و کوتانێ بان سەلیبەگه. له بانی نویسریاوی: ’عیساێ ناسری، پادشاێ جویلەکەیل‘.