11 جا عیسا وه پتروس وەت: «شمشێرەگەد غەڵافی که! ئێ له جامێ که باوگ ئاسمانی داسه پێم نەبایه بخوەم؟»
عیسا جواو دا: «ئیوه نيەزانين داواێ چه کین! تویەنين وه ئەو جامه که وه ئی زویه مه نوشم، بنوشین؟» وەتن: «تویەنیمن.»
ئمجا قێرێگ چیه نواتر، وه دەمەو کەفته بان زەوی و دوعا کرد: «ئێ باوگم، ئەگەر بود، ئی جامه له لێم دویرەو که؛ وەلێ نه وه خاست مه، بەڵکەم خاست تو وه جێ باێد.»
وه دواره عیسا چی و دوعا کرد: «باوگم، ئەگەر ڕێیگ تر نیه بێجگه ئیه که وه ئی جامه بخوەم با خاست تو بکرێ.»
چوینکه گشت ملەتیل دنیا وەشون ئیجور چشتیلێگن، وەلێ باوگ ئاسمانیدان زانی که وه ئی هەمگه چشته هەوەجیدان کەفێ.
«باوگه، ئەگەر خاست تو ئیەسه، ئی جامه له لێم دویرەو که؛ وەلێ نه وه خاست من، بەڵکەم خاست تو بکرێ.»
ئەگەر حوکمەگان مه بپارێزنین، لەناو مابەت من نیشتەجێ بوین؛ هەر ئەوجورە که من حوکمەگان باوگم پارێزانمه و لەناو مابەتێ نیشتەجێیم.
باوگه، توام ئەوانه که دایدەسه پێم له هەر کوره بوم وەگەردمەو بون، تا جەڵاڵ مه بوینن، هەر ئەو جەڵاڵێگ که دایدەسه پێم؛ چوینکه وەرجه دامەزرانن جهان دوسم داشتی.
عیسا جواو دا: «پادشایی مه وه ئی جهانه نیه. ئەگەر پادشایی مه وه ئی جهانه بویا، خزمەتکاریلم شەڕ کردیان تا گیرودەێ دەس جویلەکەیل نەوم. وەلێ پادشایی مه وه ئی جهانه نیه.»
عیسا وەپێ وەت: «دەس مەێه قێمەو، چوینکه هێمراێ ئەڕا لاێ باوگ ئاسمانی بەرزەو نویمه. وەلێ بچوه ئەڕا لاێ براگانم و وەپێان بویش مه بەرزەو بومه ئەڕا لاێ باوگ خوەم و باوگ ئیوه، ئەڕا لاێ خوداێ خوەم و خوداێ ئیوه.»
ئەڕا ئیه که چەک شەڕ ئیمه هن ئی جهانه نیه، بەڵکەم وه هێز خوداییه که تویەناێ خاپور کردن قەڵایل هەس.
وه قسیەێ ڕاس و وه هێز خودا، وه چەکیل سالح بوین وه دەس ڕاس و چەپ؛
باین چەو بوڕیمنه عیسا که بنیادنەر و کامڵکەر ئیمانمانه، که ئەڕا ئەو خوەشیه که له نوای بوی، سەلیب تاموڵ کرد و نەنگ ئەوه سوک وه حساو هاورد و ئێرنگه وه لاێ ڕاس تەخت خودا نيشتیه.