3 زنەیی ئەبەدی ئیەسه، ئەوانه توی که تەنیا خوداێ ڕاسەکانید و عیسا مەسیح که کلی کردیده، بناسن.
«هەر کەس ئیجور مناڵێگ وه ناو منەو قەبوڵ بکێ، مه قەبوڵ کردێه؛ هەر کەیش مه قەبوڵ بکێ، نه مه، بەڵکەم ئەوه که مه کل کردێه قەبوڵ کردێه.»
وەپێان وەت: «هەر کەس ئی مناڵه وه ناو منەو قەبوڵ بکێ، مه قەبوڵ کردێه؛ هەر کەیش مه قەبوڵ بکێ، ئەو کەسه قەبوڵ کردێه که مه کل کردێه. چوینکه وەناو ئیوه ئەو کەسه گەوراتره که وه گشتێ بویچگتر بود.»
جا چوینه مه که باوگ ئاسمانی تەقدیسم کرد و کل کرده ئی جهانه، ئویشین ”کفر کەی،“ وەبونەێ ئیه که وەتم مه ”کوڕ خودام“؟
زانستیام که هەمویشه مه شنەفێ. وەلێ ئیه وەبونەێ مەردمیگ وەتم که وه ئێرا وسانه، تا ئیمان بارن که تو کلم کردی.»
وەلێ ئەو پشتیوانه، یانێ روحالقودوس، که باوگ وه ناو منەو کلی کەی، گشت چشتێگ یاێدان دی و هەر چی که وەپێدان وەتمه، وه هویردان تیەرێ.
هەر ئەوجورە که تو مه کل کردی ئەڕا جهان، منیش ئەوانه کل کردمەسه جهان.
تا ئەوانه گشتێان یەکی بون، ئێ باوگه، هەر ئەوجورە که تو هایده ناو مه منیش هامه ناو توی. با ئەوانیش وەناو ئیمه بون، تا جهان ئیمان بارێ تو مه کل کردیده.
من هامه ناو ئەوانه و تو هایده ناو من. تا که وه تەمامی بونه یەکی تا جهان بزانێ تو مه کل کردی و ئەوانیش هەر ئەوجورە دوس داشتی که مه دوس داشتی.
«ئێ باوگ داداپەروەر، هەر چهن جهان تو نیەناسێ، وەلێ مه ناسمەد، ئیانەیش زانن تو مه کل کردیده.
چوینکه کەڵامێگ که وه مه سپاردی، وەپێان سپاردمه، ئەوانیش قەبوڵ کردنه و وه ڕاسی زانستنه که له لاێ تنەو هاتم و ئیمان هاوردنه که تو کلم کردی.
ئەڕا ئیه که خودا کوڕەگەێ کل نەکرده جهان تا جهان ماکوم بکێ، بەڵکەم هناردێ تا جهان وه وەسلەێ ئەیو نجات پەێا بکێ.
چوینکه ئەوه که خودا کلی کردێه، کەڵام خودا وه زوان تیەرێ، چوینکه خودا روح خوەێ بی ئەنازه بەخشێد.
چوی تویەنين ئیمان بارین وەختێ جەڵاڵ له یەکترەکی گرین و مینێ جەڵاڵێگ نیەکین که له لاێ خوداێگ که یەکیگه، تێی؟
هەر ئەو جوره که باوگ زنی مه کل کرد و مه وەبونەێ باوگ زنەیی دێرم، جا هەر کەسێگ له مه بخوێ، وەبونەێ مه زنەیی دێرێد.
وەلێ مه ناسمێ، چوینکه مه له لاێ ئەیو تیەم و ئەیویش مه کل کرد.»
ئمجا وه عیسا وەتن: «باوگد ها کوره؟» عیسا وەت: «نه مه ناسین و نه باوگم. ئەگەر مه بناسیاین باوگمیش ناسیاین.»
بانه سەر خوەدان و دیتر گونا مەکەن؛ چوینکه بڕێگ هەن که خودا نیەناسن. ئیه ئەڕا شەرمزاریدان ئویشم.
جا له باوەت خواردن خواردەمەنیێلێ که پیشکەش بتیل بود، زانیمن که «بت هەر هویچ نیه،» و «بێجگه یە خودا، خوداێگ تر نیه.»
چوینکه هەر ئەو خوداێ که فەرمایش کرد: «نویر له ناو تیەریکیەو بدرەوشێد،» نویر خوەێ وەناو دڵمان دروشان تا ڕوشنایی ئاگاداری جەڵاڵ خودا وەناو دەمچەو عیسا مەسیح، وه ئیمه بدرەوشێد.
تا مەسیح و هێز زنیەو بوینی بناسم و وەناو رەنجیل ئەیو بەشدار بوم و وەناو مردنێ هاوشیوەێ بوم،
وەڕاسی گشت چشتێگ وەبونەێ ناسین خوداوەندم مەسیح عیسا که باێەختر له هەر چی چشته، زیان ژمارم. وەبونەێ ئەیو گشت چشتێگ له دەس دامه و هەر جور گناڵخه وه حساو تیەرم تا مەسیح وه دەس بارم و
چوینکه ئەوانه خوێان تاریف کەن که چوی ئیوه وه ڕوی خوەش له بین خوەدان قەبوڵمان کردین و له ئیەک چوی له بتیل دەس کیشاین و وەرو خودا هەڵوگەردیاین تا خوداێ زنی و ڕاسەکانی خزمەت بکێن
ئەیو خودا نەناسیل و نافەرمانیل وه ئینجیل خوداوەند ئیمه عیسا، سزا دێ.
جا ئێ برایل موقەدەس که وەناو دەنگ کردنەگەێ ئاسمانی هاوبەشین، فکردان بنەنه مل عیسا که ئەیوه ڕەسول و کاهن گەوراێگ که ئیمانه پێ دێریم و ئێقرارێ کیم.
وه وەسلەێ ناسین خودا و خوداوەند ئیمه عیسا، فیز و ئاشتی و سڵامەتی فرەفره وه ملدانەو بود.
هێز خودایی ئەیو هەر چی که ئەڕا زنەیی و خوداپەرەسی هەوەجیه، ناسه وەر دەسمان. ئیه له ڕێ ناسین ئەیوه که ئیمه وه جەڵاڵ و خاسێ خوەێ دەنگمان کرد.
چوینکه ئەگەر ئی چشتیله وه ناودان بود و فرەوه بود، نێیلید وه ناو ناسین خوداوەند ئیمه عیسا مەسیح، بێ فایده یا بی بەر بوین.
ژیان دیار دا، ئیمه دیمنەسێ و شاێەتی ئەڕاێ دیم. ئیمه ژیان ئەبەدی ئەڕادان جار دیمن هەر ئەو ژیان ئەبەدیه که وەگەرد باوگ ئاسمانی بی و ئەڕا ئیمه ئاشکرا بی.
هەر ئەو کەلیمه که دیمنه و شنەفتیمنه وه ئیوەیش جار دیم، تا ئیوەیش وەگەرد ئیمه دوسی بیاشتوین؛ وه ڕاسی که دوسی ئیمه وەگەرد باوگ ئاسمانی و کوڕەگەێ عیسا مەسیحه.
هەر کەسێگ کوڕ حاشا بکێ، باوگیش نێرێ و هەر کەسێگ وه کوڕ ئێقرار بکێ، باوگیش دێرێ.
ئیمه له خودایمن و هەر که خودا بناسێ، وه ئیمه گوش گری. هەر که له خودا نیه، وه ئیمه گوش نیەگرێ. له ئی ڕێه روح ڕاسی له روح گومڕایی ناسیم.
هەر ئیجوره ئیمه زانیمن که کوڕ خودا هاتێه و فام داسه پێمان تا ئەیو بناسیم که ڕاسه، ئیمه هایمنه ناو ئەیو که ڕاسه. یانێ وەناو عیسا مەسیح کوڕ ئەیو. ئەیو خوداێ ڕاسەکانی و زنەیی ئەبەدیه.