24 باوگه، توام ئەوانه که دایدەسه پێم له هەر کوره بوم وەگەردمەو بون، تا جەڵاڵ مه بوینن، هەر ئەو جەڵاڵێگ که دایدەسه پێم؛ چوینکه وەرجه دامەزرانن جهان دوسم داشتی.
ئەرواوەگەێ وەپێ وەت: ”ئافەرم، ئێ خوڵام خاس و وەفادار! تو وەناو چشتیل کەم وەفادار بیده، جا نەمەده بان سەر چشتیل گەورا. بەوه ناو شادی ئەرواوەگەد بەشدار به.“
ئەرواوەگەێ وەپێ وەت: ”ئافەرم، ئێ خوڵام خاس و وەفادار، تو وەناو چشتیل کەم وەفادار بیده، جا نەمەده بان سەر چشتیل گەورا. بەوه ناو شادی ئەرواوەگەد بەشدار به.“
ئمجا پادشا وه ئەوانه که هانه لاێ ڕاسی ئویشێ: ”بان، ئێ ئەوانه که له باوگم بەەرکەت گردینه، ئەو پادشاییه که له دامەزرانن جهانەو ئەڕادان گورجەو بوی وه میرات بوەنێ.
وەپێدان ئویشم دی له ئی بەر مەیوه نیەخوەم تا ڕوژی که وه پادشایی باوگم، تازەێ وەگەرددانەو بخوەم.»
خوەش وه حاڵ خوڵامیلێگ که وەختێ گەورەێان باێدەو، ئەوانه وه خەوەر و هوشیار دوینید. وه ڕاسی، وەپێدان ئویشم، خوەێ ناوقه ئەڕا خزمەت کردنێان بەسێد؛ بەڵێ، تیەرێ نێدیانه سەر سفره و تێدە نوا، له لێان مێواندارێ کەی.
عیسا وەپێ وەت: «وه ڕاسی، وەپێد ئویشم، هەر ئیمڕو وەناو بەهیشت هایده گەردمەو.»
کەلیمه بیه ئنسان و وەناومان نیشتەجێ بی. ئیمه جەڵاڵی دیمنه، جەڵاڵیگ شایسەێ ئەو تەنیا کوڕه که له لاێ باوگ ئاسمانی هاتوی. پڕ له فیز و ڕاسی.
ئەگەر کەسێگ خزمەتم کەی، باێه بکەفێه شونم؛ مه له هەر کوره بوم، خزمەتکارەگەمیش ها ئەوره. ئەگەر کەسێگ خزمەتم بکێ، باوگ ئاسمانی سەربەرزێەو کەێ.
ئمجا که چیم و شونێگ ئەڕادان گورجەو کردم، وەدواره تیەمەو بەمەدانه ئەڕا لاێ خوەم، تا ئەو شونه که مه هەم ئیوەیش بوین.
«هەر ئەوجورە که باوگ دوس مه داشتیه، منیش دوس ئیوه داشتمه؛ وەناو مابەت من نیشتەجێ بون.
چوینکه تو دەسڵات گشت ئنسانیل سپاردێەسه دەسێ تا وه گشت کەسیلێ که تو وەپێ بەخشایده زنەیی ئەبەدی بێی.
جەڵاڵێگ که دایدەسه پێم، دامەسه پێان تا بونه یەکی، هەر ئەوجورە که ئیمه یەکیگیم؛
ئێرنگەیش باوگه، مه له لاێ خوەد جەڵاڵ بیه، هەر ئەو جەڵاڵه که وەرجه وه دی هاتن جهان له لاێ تو داشتم.
گشت کەسیلێگ که باوگ ئاسمانی دەێده پێم، تێدە ئەڕا لام؛ هەر کەسێگیش باێده ئەڕا لام، هەراێهەر نیەکەفمه ڵی.
خاست ئەیو که کلم کرد ئیەسه که هویچ کام له ئەوانه که وەپێم بەخشیه له دەس نیەم، بەڵکەم له ڕوژ ئاخر زنیانەو بکەم.
عیسا وەپێان وەت: «وه ڕاسی، وه ڕاسی، وەپێدان ئویشم، وەرجه ئەوه که ئێبراهیم بود، من هەم!»
ئەو چشته که ئێرنگه دوینیم هەر جور وێنەێ نادیاریگه وەناو جامەک؛ وەلێ دەورانێ رەسد که ڕوی وه ڕوی دوینیمن. ئێرنگه قرتکیگ زانم؛ وەلێ دەورانێ رەسێ که وه تەمامی زانم، جوری که وه تەمامیش ناسیامه.
گشتمان وەگەرد دەمچەویل بی ڕویبەن، هەر جور نوڕین وەناو جامەک نوڕێیمنه جەڵاڵ خوداوەند. جور وێنەێ که وەناو جامەک دوینیم له یە جەڵاڵ وه جەڵاڵ گەوراتر گویڕێیم. چوینکه ئیه له لاێ خوداوەند سەرچاوه گری هەر ئەو خوداوەند که روحه.
چوینکه هەر ئەو خوداێ که فەرمایش کرد: «نویر له ناو تیەریکیەو بدرەوشێد،» نویر خوەێ وەناو دڵمان دروشان تا ڕوشنایی ئاگاداری جەڵاڵ خودا وەناو دەمچەو عیسا مەسیح، وه ئیمه بدرەوشێد.
ئەرێ، ئازایمن و ئیجوره خاس زانیم، که له ئی جەسه دویرەو بکەفیمن و لەلاێ خوداوەند نیشتەجێ بویمن.
له ناو ئی دوانه سەخت هامه کیشکاشا: ئاوەختی دێرم له ئی دنیا بچم و وەگەرد مەسیح بوم، چوینکه ئیه فره خاستره؛
جا ئیمه که زنیمن و باقی مەنیمنه، وەگەرد ئەوانه وەرەو ناو هەوریل کیشیمنه بان تا وەناو هەواوه خوداوەند بوینیم، وەئیجوره هەمویشه هایمنه گەرد خوداوەندەو.
ئیوه وه وەسلەێ ئەیو وه خودا ئیمان هاوردینه، وه خوداێگ که مەسیح له مردگیل زنیەو کرد و جەڵاڵ بەخشی تا ئیمان و ئمیددان وه مل خوداوه بود.
ئێ عەزیزەیل، ئێرنگه ڕوڵەیل خودایم، هێمراێ ئاشکرا نویه بویمنه چه. وەلێ زانیمن وەختێ ئەیو ئاشکرا بود بویمنه وێنەێ ئەیو، چوینکه ئەیو هەر ئەوجورە که هەس، دوینیمنێ.
مابەدێگ له ناو شار نێیم، چوینکه خوداوەند خوداێ هەر وه تویەنا و وەرکەگه، مابەد ئەوەنه.
«هەر کەسێگ بوێدەو، وەپێ ئجازەێ دانيشتن وەگەردمەو وه مل تەختەگەێ خوەم بەخشم، هەر ئەوجورە که مه بردمەو وەگەرد باوگم وه مل تەختەگەێ دانیشتم.