14 مه کەڵام تو دامەسه پێان، وەلێ جهان قینێه لێان هاتێه، چوینکه هن ئی جهانه نین، هەر ئەوجورە که مه هن ئی جهانه نیم.
وەتن: «بەڵێ، تویەنيمن.» عیسا وەت: «له جامی که مه نوشم، ئیوەیش نوشین و تەعمیدی که مه گرم، ئیوەیش گرين.
ئەوانه هن ئی جهانه نین، هەر ئەوجورە که منیش هن ئی جهانه نیم.
چوینکه کەڵامێگ که وه مه سپاردی، وەپێان سپاردمه، ئەوانیش قەبوڵ کردنه و وه ڕاسی زانستنه که له لاێ تنەو هاتم و ئیمان هاوردنه که تو کلم کردی.
جهان نیەتویەنی له ئیوه قینێ باێ، وەلێ له مه قینێ تێ، چوینکه مه له باوەتێەو شاێەتی دەم که کاریلێ گەنه.
عیسا وەپێان وەت: «ئیوه هن خوارین، مه هن بانم. ئیوه هن ئی جهانینه، مه هن ئی جهانه نیم.
ئیمه نەبایه جور قائن بویمن، ئەوه که هن ئەو شەڕئاشوه بی و براگەێ خوەێ کوشت. ئەڕا چه کوشتی؟ چوینکه کاریل خوەێ خراو بی و کاریل براگەێ درس بی.
ئێ برایل، ئەڵاجویدان نای له ئیه که جهان قینێ له لێدان تێ.