3 ئی کاريله کەن، چوینکه نه باوگ ئاسمانی ناسینه و نه مه.
باوگم گشت چشتێگ وه مه سپاردیه. هویچکەس نیەزانێ کوڕ کیه بێجگه باوگ، هویچکەیش نیەزانێ باوگ کیه بێجگه کوڕ و ئەوانه که کوڕ بتواێ باوگ ئەڕاێان ئاشکراێ بکێ.»
وەلێ گشت ئیانه وەبونەێ ناو منەو وەگەرددان کەن، چوینکه ئەیو که مه کل کرد نیەناسن.
هەر کەس قینێ له لێم باێ، له باوگمیش قینێ تێ.
«ئێ باوگ داداپەروەر، هەر چهن جهان تو نیەناسێ، وەلێ مه ناسمەد، ئیانەیش زانن تو مه کل کردیده.
زنەیی ئەبەدی ئیەسه، ئەوانه توی که تەنیا خوداێ ڕاسەکانید و عیسا مەسیح که کلی کردیده، بناسن.
ئمجا وه عیسا وەتن: «باوگد ها کوره؟» عیسا وەت: «نه مه ناسین و نه باوگم. ئەگەر مه بناسیاین باوگمیش ناسیاین.»
ئیوه نیەناسینێ، وەلێ مه ناسمێ. ئەگەر بویشم نیەناسمێ، جور ئیوه دروزنم. وەلێ مه ناسمێ و کەڵامەگەێ پارێزنم.
«ئێرنگه برایلم، زانم که ئیوەیش جور گەورایلدان له سەر نەزانی ئی کاره کردینه.
هویچکام له فەرمانرەوایەێل ئی دەورانه ئی زانیاریه نەفامین، چوینکه ئەگەر ئەوه بفامیان، خوداوەند جەڵاڵ نیەکیشیانی سەلیب.
ئەیو خودا نەناسیل و نافەرمانیل وه ئینجیل خوداوەند ئیمه عیسا، سزا دێ.
هەر چەن له جاران، کفرچی و ستەمکەریل و زورگو بیم، وەلێ بەزەیی وە مه کریا، چوینکه له ڕوی نەزانی و بی ئیمانی بی که ئیجوره کردیام.
هەر کەسێگ کوڕ حاشا بکێ، باوگیش نێرێ و هەر کەسێگ وه کوڕ ئێقرار بکێ، باوگیش دێرێ.
بنوڕن که باوگ ئاسمانی چ مابەتێ و ئیمه کردێه، تا وەپێمان بویشن ڕوڵەیل خودا! جا ئیجوریشه هەیم! وه ئی بونەسه جهان نیەناسیدەمان، چوینکه ئەیو نەناسیه.
ئەوه که مابەت نیەکێ، خودا نیەناسێ، چوینکه خودا مابەته.
هەر ئیجوره ئیمه زانیمن که کوڕ خودا هاتێه و فام داسه پێمان تا ئەیو بناسیم که ڕاسه، ئیمه هایمنه ناو ئەیو که ڕاسه. یانێ وەناو عیسا مەسیح کوڕ ئەیو. ئەیو خوداێ ڕاسەکانی و زنەیی ئەبەدیه.