20 وه ڕاسی، وه ڕاسی، وەپێدان ئویشم، ئیوه گیره و شین کین، وەلێ جهان شادمانەو بود؛ ئیوه خەمبارەو بوین، وەلێ خەمەگەدان بوده شادی.
وەلێ وەختێ باخەوانەگان کوڕەگه دین، وه یەکترەکی وەتن: ”ئیه میراتی خوەره؛ بان تا بکوشیمێ تا میراتەگەێ برەسده ئیمه.“
خوەش وه حاڵ ئەوانه که ئازیەتبارن، چوینکه دڵنەوایی گرن.
هەر ئەو ئانه، کەڵەشیر ئەڕا دویم جار قویلان. ئمجا پتروس قسیەیل عیسا هاورده هویر که وەپێ وەتوی: «وەرجه ئەوەکه کەڵەشیر دو جار بقویلنێ، سێ جار مه حاشا کەی». جا دڵی ئاگر گرد و دەس نا گیره.
مریەمیش چی و وه هاوڕێیل عیسا که وەناو ئازیەت و گیره بین، خەوەر دا.
وەختێ وه دوعا کردن هەڵساد، هاتەو ئەڕا لاێ شاگردیل دی، له وەیشت خەم و خوسه خەویان بردیه.
جا پتروس چیه دەیشت و تێر پڕ دەس نا گیره.
قێر فرەێگ له مەردم کەفتوینه شونێ، هەر ئیجوره ژنیلێگ که شین و ئازیەتباری کردیان.
عیسا له لێان پرسی: «وەناو ڕێەو، باس چه کین؟» ئەوانه خەمبار بین و بیدەنگ وسان.
وەلێ ئیمه وەپێ ئمید داشتیم که هەر ئەوەسه که باێه قەوم ئێسرائیل ڕزگار بکێدن. بێجگه ئیه ئێرنگه سێ ڕوژه وه ئی هەڵکەفته گوزیشتێه.
خوەش وه حاڵ ئیوه که ئێرنگه ورسین، چوینکه تێر بوین. خوەش وه حاڵ ئیوه که ئێرنگه گیره کین، چوینکه کەفینه خەنه.
ئیانه وەپێدان وەتمه تا وەناو مه ئاشتی و سڵامەتی بیاشتوین. وەناو جهان تویش بەرد تێین؛ وەلێ دڵدان قورس بو، مه وه مل ئی جهانه زاڵەو بیمه.»
وەلێ چوینکه ئی چشتیله وەپێدان وەتمه، دڵدان پڕ بیەسه خەم و خوسه.
وەختێ ئیه وەت، دەسیلێ و کەلەکەێ نیشانیان دا. جا وەختێ شاگردیل، خوداوەند عیسا دین خوەشاڵەو بین.
ڕەسولەگان وه شادی لەلاێ ئاڵ شورا چینه دەیشت، چوینکه شایسه وه حساو هاتن که وەبونەێ ناو عیسا سوکەو بکریەن.
نه تەنیا ئیه، بەڵکەم ئیمەیش له ڕێ خوداوەندمان عیسا مەسیح که ئێرنگه له ڕێ ئەیو وەگەرد خوداوه ئاشتی دریایمن، وەناو خودا شادی کیمن.
وەگەردمان جور ئایەمیل خەمبار ڕێ رەوشت کریەێ، وەئی حاڵەو هەمویشه دڵشادیم؛ وەگەردمان جور دەستەنگیل ڕێ رەوشت کریەێ، وەئیحالەو فره کەس دەوڵەمەنەو کیم؛ وەگەردمان جور کەسێگ که هویچ نێری ڕێ رەوشت کریەێ، وەئیحالەو خاون گشت چشتێگیم.
وەلێ بەر روح خودا، مابەت، خوەشی، ئاشتی و سڵامەتی، سەور، مێرەبانی، خاسێ، وەفاداری،
ئیوه له ئیمه و له خوداوەند نمونه گردین، چوینکه له ناو بەرد فره، کەڵام خودا وه خوەشی که له روحالقودوسه قەبوڵ کردین.
ئێ برایلم، هەر وەخت وەگەرد ئەزمونیل جورواجور ڕوی وه ڕوی بوین، وه خوەشی گەوراێگ بزاننێ!
وه ئەیو که تویەناس ئیوه له کەفتن بپارێزنێ و وه لاێ پڕ جەڵاڵ خوەێ بی نەخس و نیقەڵتوز له خوەشی فره گەوراێگ گورجەو بکێد،
نیشتەجێیل زەوی له مردن ئەوانه خوەشاڵەو بون و جەشن گرن و ئەڕا یەکترەکی پیشکەشێ کل کەن؛ چوینکه ئی دو گله پەێخەمەره، بوینه بایس عەزاو نیشتەجێیل زەوی.
هەر ئەو ئەنازه که جەڵاڵ داده خوەێ و وەناو ڕەنگینی زنەیی کرد، هەر وه ئەو ئەنازه عەزاو و شین بێەنه پێ. چوینکه وەناو دڵ خوەێ ئویشێ که ”مه ئەوجورە دانیشم که مەلەکەیگ دانیشێد. بێوه نیم و هەراێهەر وه ئازیەتی نیەنیشم.“