10 ئەگەر حوکمەگان مه بپارێزنین، لەناو مابەت من نیشتەجێ بوین؛ هەر ئەوجورە که من حوکمەگان باوگم پارێزانمه و لەناو مابەتێ نیشتەجێیم.
هویچکەسێگ گیانم له لێم نیەسێنێد، بەڵکەم وه خاست خوەم دەمێ. دەسڵات دێرم بیەمێ، دەسڵاتیش دێرم تا وه دواره بسێنمێەو. ئی دەستوره له باوگم گردمه.»
چوینکه مه له خوەمەو قسیه نەکردمه، بەڵکەم باوگێ که کلم کرد خوەێ حوکمه پێم کرد که چه بویشم و له چه قسیه بکەم.
«ئەگەر دوسم بیاشتوین، حوکمەگانم پارێزنێن.
ئەوه که حوکمەگان مه دێرێ و پارێزنێدێان، ئەوه کەسێگه که مه دوس دێرێ؛ ئەویشه که مه دوس دێرێ، باوگمیش دوسی دێرێ و منیش دوسی دێرم و خوەم وەپێ نیشان دەم.»
عیسا جواو دا: «ئەگەر کەسێگ دوس مه بیاشتود، کەڵامم پارێزنێد و باوگم دوسی دێرێ و ئیمه تێیمنه لاێ و لەلاێ نیشتەجێ بویمن.
وەلێ ئەڕا ئیه که جهان بزانێ دوس باوگ دێرم، هەر ئەوه کەم که باوگ دەستور داسه پێم. هەڵسن، بان وه ئێرا بچیمن.
کارێگ که وەپێم سپاردی تا وه جێ بارم، وه کەماڵ رەسانم و ئیجوره مه تو وەبان زەوی جەڵاڵد دام،
عیسا وەپێان وەت: «خواردەمەنی مه ئیەسه که خاست ئەیو که کلم کردێه وه جا بارم و کارەگەێ تەمام بکەم.
ئەیو که کلم کرد ها گەردمەو. ئەیو تەنیام نەێشتیه، چوینکه مه هەمویشه ئەو کارەیله کەم که خوەشنودێەو کەێد.»
ئیوه نیەناسینێ، وەلێ مه ناسمێ. ئەگەر بویشم نیەناسمێ، جور ئیوه دروزنم. وەلێ مه ناسمێ و کەڵامەگەێ پارێزنم.
ئەڕا ئیه که خەتەنه کردن یا نەکردنی گرنگ نیه، بەڵکەم وه جێ هاوردن حوکمیل خودا گرنگه.
جا دەس ئاخر، ئێ برایل، ئیوه لەلێمان یاێ گردین که ڕێ رەوشتدان باێه چوی بود تا خودا خوەشنود بکێن، هەر ئەوجورە که ئیجوریشه کین. ئیسه وەناو خوداوەند عیسا لەلێدان توایمن و لاڵکێیمنه پێدان که له ئی باوەتەو هەر چی فرەتر تەقالا بکێن.
ئەڕا ئیه که وه ڕاسی شایسه بی که ئیمه ئیجور کاهن گەوراێگ بیاشتویم، کاهنێگ قودوس، بێتاوان، بی لەک و پێس، جیا له گوناکاریل و له ئاسمانیل بەرزتر کریا.
چوینکه ئەڕا ئەوانه خاستر بی که هویچ وەخت ڕێ سالح بوین نیەناسیان، تا ئیەک وه شون ناسینێ، له حوکم موقەدەسیگ که سپاریاسه پێان، هەڵوگەردن.
ئەگەر حوکمیلێ وه جا باریم، ئیجوره زانیمن که ناسیمنێ.
وەلێ کەسێ که کەڵامی وه جا تیەرێ، مابەت خودا وه ڕاسی وەناوێ وه کەماڵ ڕەسیه. وه ئیجوره تویەنیم بزانیم که هایمنه ناو خودا:
هەر کەس که ئویشێ وەناو خودا نیشتەجێه، باێه هەر ئەو جوره زنەیی بکێ که عیسا زنەیی کردیا.
چوینکه دوس داشتن خودا ئیەسه که حوکمیلێ وه جێ باریم، حوکمیل ئەیو بار قورسیگ نیه.
خوەش وه حاڵ ئەوانه که بەتیەگەێ خوێان شورن تا حەق دەس پەێا کردن وه دار ژیان بیاشتوین و تا بتویەنن له دەروازەێیلەو بچنه ناو شار.