1 وەرجه جەشن پسەخ، عیسا زانستیا وەختێ ڕەسیه که له ئی جهانه بچوده ئەڕا لاێ باوگ ئاسمانی، جا شاگردیل خوەێ که وەناو ئی جهانه دوسیان داشت، وه تەمامی مابەتێان کرد.
ئمجا عیسا هاتەو ئەڕا لاێ شاگردەگان و وەپێان وەت: «هێمراێ خەفتینه و شەکەتی دەر کین؟ بنوڕن، ئەو وەخته نزیکه و کوڕ ئنسان درێیده دەس گوناکاریل.
تالیمیان بێەن تا گشت ئەو چشتیله که وەپێدان فەرمان دامه وه جا بارن. بنوڕن، من هەر ڕوژ تا ئاخر ئی دەورانه هامه گەرددانەو!»
هەر ڕوژ وەناو مابەد وەگەرددانەو بیم، دەس وه مه دریژەو نەکردین. وەلێ ئیه، وەخت ئیوه و دەسڵات تیەریکیه.»
وەختێ که زەمان بەرزەو کردن عیسا وه ئاسمان نزیکەو بی، پشت ئەڕاێ بەساد و وەرەو ئورشەلیم کەفته ڕێ.
جەشن پسەخ جویلەکەیل نزیک بی، قێر فرەێگ وه ئەو مەنتەقەیل دەوروەره چینه ئەڕا ئورشەلیم تا وەرجه جەشن نەریت پاکەو بوین ئەڕا خوێان وه جێ بارن.
عیسا وەپێان وەت: «وەخت جەڵاڵ پەێا کردن کوڕ ئنسان ڕەسیه.
بڕێگ خیاڵ کردیان چوینکه کیسەێ پویل خەرجیەگه ها لاێ یەهودا، عیسا وەپێ ئویشێ هەر چی ئەڕاێ جەشن واجوه بسێنێ یا ئیه که چشتێ بیده کەمدەسیل.
عیسا که زانستیا باوگ گشت چشتێگ سپاردێەسه دەسێ و لەلاێ خودا هاتێه و چودەو ئەڕا لاێ خودا،
حوکم تازەێگ دەمه پێدان، که یەکترەکی مابەت بکێن. هەر ئەوجورە که مه مابەتدان کردمه، ئیوەیش باێه یەکترەکی مابەت بکێن.
شنەفتین که وەپێدان وەتم، ”مه چم، وەلێ وه دواره تیەمەو ئەڕا لادان.“ ئەگەر دوس مه بیاشتیاین، خوەشاڵەو بویاین که چمه ئەڕا لاێ باوگ، چوینکه باوگ له مه گەوراتره.
وەلێ ئەڕا ئیه که جهان بزانێ دوس باوگ دێرم، هەر ئەوه کەم که باوگ دەستور داسه پێم. هەڵسن، بان وه ئێرا بچیمن.
مه له لاێ باوگ هاتم و هاتمەسه ناو ئی جهانه؛ ئێرنگەیش ئی جهانه هیلمه جێ و چمه ئەڕا لاێ باوگ.»
وەختێ عیسا ئی قسیەیله کرد نوڕیه ئاسمان و وەت: «باوگه، وەختێ ڕەسیه. کوڕەگەد جەڵاڵ بیه تا کوڕەگەدیش جەڵاڵد بێید.
ئەوانه هن ئی جهانه نین، هەر ئەوجورە که منیش هن ئی جهانه نیم.
مه ناو تو وەپێان ناسانم و وەپێان ناسنم، تا مابەتێ که وه مه داشتیدە، وەناو ئەوانه بود و منیش وەناو ئەوانه بوم.»
ئێرنگەیش باوگه، مه له لاێ خوەد جەڵاڵ بیه، هەر ئەو جەڵاڵه که وەرجه وه دی هاتن جهان له لاێ تو داشتم.
جا عیسا هەرچەن زانستیا چه وه سەرێ تێ، چيه نوا وەپێان وەت: «مینێ کی کەین؟»
وەشون ئیه، عیسا که زانستیا گشت چشتێ تەمام بیه، ئەڕا ئیه که کتاو موقەدەس باێه دی، وەت: «تیەنیمه.»
جەشن پسەخ جویلەکەیل نزیک بی و عیسا چیه ئەڕا شار ئورشەلیم.
جەشن پسەخ جویلەکەیل نزیک بی.
جا تواسن بگرنەێ، وەلێ هویچکەس دەس ئەڕاێ دریژەو نەکرد، چوینکه هێمراێ وەختێ نەرەسوی.
عیسا وەپێان وەت: «هێمراێ وەخت مه نەرەسیه، وەلێ ئەڕا ئیوه هەر وەختێگ خاسه.
عیسا ئی قسیەیله له وەخت تالیم له ناو مابەد له شونێگ که خەزانەی مابەد له ئەوره بی، وەت. وەلێ هویچکەس نەگردێ چوینکه هێمراێ وەختێ نەرەسوی.
نه، ئیمه وەناو گشت ئی چشتیله له ڕێ ئەیو که مابەتمان کرد، له ئەوانه که سەرکەفتێن، سەرتریم.
ئەیو تا وه ئاخر بەردەوام پارێزنێدەدان، تا وەناو ڕوژ خوداوەندمان عیسا مەسیح بیتاوان بوین.
ئەڕا ئیه که ئیمه وەناو مەسیح بەشدارەو بویمنه، ئەگەر وه ڕاسی ئەو دڵنیاییه که له سەرەتایی داشتیم تا وه ئاخر قورس بپارێزنیم.
وەلێ مەسیح، له جیگەێ یەێ کوڕ، ساێو ئختیار وه سەر ماڵ خودا، ئەمینە. ماڵەگەێ ئەیو ئیمەیم، ئەگەر وه ڕاسی قورس بلچکیێمنه دڵنیایمان و شانازیمان که وه ئمیدمان دێریم.
تاسەێ ئیمه ئیەسه که هەر کامدان هەر ئی غیرەته تا وه ئاخر نیشان بێین تا ئمیددان وه تەمامی وه دی باێ،
جا فکر خوەدان ئەڕا کار گورجەو بکەن، هوشیار بوین و ئمید خوەدان یەسەره بنەنه مل فیزێگ که له وەخت ئاشکرابوین عیسا مەسیح وه پێدان بەخشریەد.
ئیمه مابەت کەیمن چوینکه یەکم جار ئەیو مابەتمان کرد.
له لاێ عیسا مەسیح، ئەو شاێەت ئەمینە و یەکم زگ له ناو مردگیل و فەرمانرەواێ پادشایل زەوی، وه ملدانەو بود. وه ئەیو که ئیمەیش دوس دێرێ و وەگەرد خوین خوەێ ئیمه له گونایلمان ڕزگار کردێه و