5 عیسا، مارتا و خویشکەگەێ و ئیلعازەر دوس داشت.
وەختێ وەناو ڕێ ئورشەلیم بین، عیسا چیه ناو ئاوایێگ. وه ئەوره ژنێگ مارتا ناو عیسا دەنگ کرده ئەڕا ماڵ.
وەلێ مارتا یەێسەر خەریک گورجەو کردن مێوانێ بی، چیه ئەڕا لاێ عیسا و وەت: «گەورەم، ئەڕاد گرنگ نیه خویشگەگەم هیشتێەسمه جا وه تەنیا کارەگان کەم؟ بویشه پێ مەیەتم بێی!»
وەلێ عیسا خوداوەند جواو دا: «مارتا! مارتا! تو چشتیل فرەێگ نگران و پەشێود کەی،
پیاێگ ئیلعازەر ناو نەخوەش بی. ئەوه له مەردم ئاوایی بەیتعەنیا، ئاوایی مریەم و خویشکێ مارتا بی.
جا خویشگەگان ئیلعازەر ئەڕا عیسا پێخام کل کردن، وەتن: «گەورەم، ئەوه که دوسی دێرێ نەخوەشه.»
جا جویلەکەیل وەتن: «بنوڕ چەنێ دوسی داشت!»
جا وەختێ شنەفت که ئیلعازەر نەخوەشه، دو ڕوژتر وه ئەوره که بی، مەن.
شاگردیل وەپێ وەتن: «ماموستا، ماوەێگ نیه که جویلەکەیل تواسن کوچگواراند بکەن، وه دواره تواێ بچیده ئەڕا ئەوره؟»
چوینکه باوگ خوەێ دوسدان دێرێ، ئەڕا ئیه که ئیوه دوسم داشتینه و باوەڕ کردینه که له لاێ خوداوه هاتمه.
مه ناو تو وەپێان ناسانم و وەپێان ناسنم، تا مابەتێ که وه مه داشتیدە، وەناو ئەوانه بود و منیش وەناو ئەوانه بوم.»