26 هەر کەسیش زنیه و ئیمانه من دێرێ، هویچ وەخت نیەمرێ؛ ئیه باوەڕ کەی؟»
گومان کەی نیەتویەنم له باوگ ئاسمانیم بتوام و ئەیو هەر ئێرنگه فرەتر وه دوانزه لەشکەر فریشته ئەڕام کل بکێ؟
وەختێ عیسا چیه ناو ماڵەگه، پیا کورەگان هاتنه ئەڕا لاێ. عیسا وه لێان پرسی: «باوەڕ دێرین مه تویەنم ئی کاره بکەم؟» ئەوانه وەتن: «بەڵێ، گەورەم.»
عیسا وەت: «ئەگەر تویەنی؟ ئەڕا کەسێ که ئیمان دێرێ گشت چشتێگ بود.»
منیش زنەیی ئەبەدی دەمه پێان و هەراێهەر نابود نیەون. هویچکەیش له دەسم نیەقاپێدێان.
باوەڕ نیەکێ که مه هامه ناو باوگ و باوگیش ها ناو مه؟ قسیەیلی که مه وەپێدان ئویشم له خوەمەو نیویشم، بەڵکەم باوگێ که وەناو من نیشتەجێه، کاریل خوەێ کێ.
وەلێ هەر کەس له ئاوێ که من دەمه پێ بخوێ، هەراێهەر تیەنی نیود. ئاوێگ که دەمه پێ وەناو گیانێ بوده کیەنی ئاوێگ که تا زنەیی ئەبەدی قوڵ دەێ و سەرڕێژ بود.»
وه ڕاسی، وه ڕاسی، وەپێدان ئویشم، هەر کەس کەڵام مه بشنەفێ و وه ئەوه که کلم کرد، ئیمان بارێ زنەیی ئەبەدی دێرێ. ئەوه ماکوم نیود، بەڵکەم له مەرگ گوزیشتێه و رەسیەسه ژیان.
وه ڕاسی، وه ڕاسی، وەپێدان ئویشم، هەر کەس ئیمان بارێ، زنەیی ئەبەدی دێرێ.
وەختێ عیسا شنەفت که ئەو پیا له کەنیسه دەر کردنه، پەێاێ کرد و له لێ پرسی: وه کوڕ ئنسان ئیمان ديری؟»
چوینکه ئەگەر وه پێ جەسه زنەیی بکێن، مرین؛ وەلێ ئەگەر له ڕێ روح خودا، کردەوەێ جەسه بکوشین، زنەیی کین.