25 عیسا وەپێ وەت: «قیامەت و زنەیی منم. هەر کەس وه من ئیمان بارێ، تەنانەت ئەگەر بمریدیش، زنیەو بود.
عیسا وەپێ وەت: «وه ڕاسی، وەپێد ئویشم، هەر ئیمڕو وەناو بەهیشت هایده گەردمەو.»
وەناو ئەیو ژیان بی و ئەو ژیانه نویر ئایەمیل بی.
کەمێگ تر جهان دیتر مه نیوینێ، وەلێ ئیوه دوینینەم. چوینکه مه زنیم، ئیوەیش زنەیی کین.
عیسا وەپێ وەت: «من ڕێ و ڕاسی و ژیانم؛ هویچکەس بێجگه له ڕێ منەو نیەتێدە لاێ باوگ ئاسمانی.
«چوینکه خودا جهان ئەوقره مابەت کرد که تەنیا کوڕەگەێ خوەێ دا تا هەر کەس وەپێ ئیمان بارێ نابود نود، بەڵکەم زنەیی ئەبەدی بیاشتوێد.
هەر کەس وه کوڕ ئیمان بارێ، زنەیی ئەبەدی دێرێ؛ هەر کەس له کوڕ گوش نەتەکنێ، چەوێ نیەکەفێدە زنەیی، بەڵکەم توڕەیی خودا له سەرێەو مێنێد.»
چوینکه هەر ئەوجورە که باوگ مردگیل زنیەو کەید و زنەیی وەپێان بەخشی، کوڕیش وه هەر کەسێگ که خوەێ بتواێ، زنەیی بەخشی.
چوینکه هەر ئەوجورە که باوگ وەناو خوەێ زنەیی دێرێ، وه کوڕیش بەخشیه تا کوڕیش وەناو خوەێ زنەیی بیاشتود،
عیسا وەپێان وەت: «منم نان زنەیی دەر. هەر کەس باێه ئەڕا لام، ورسی نیود، هەر کەیش ئیمان بارێه پێم هەراێهەر تیەنی نیود.
هویچکەس نیەتویەنی باێه ئەڕا لام، مەر ئیه که باوگێ که کلم کرد، ئەوه بارێده ئەڕا لاێ مه، منیش وه ڕوژ ئاخر زنیەو کەم.
ئیوه سەرچاوەی ژیان که خودا وەناو مردگیل زنیەو کرد، کوشتین. ئیمه شاێەت ئی هەڵکەفتیمنه.
ئەوجورە که وەناو تەورات نویسریاس: «مه تو کردمەسه باوگ ملەتیل فرەێگ.» له وەر چەو خودایش ئیجورەسه، خوداێ که ئێبراهیم وەپێ ئیمان هاورد، خوداێ که مردگیل زنیەو کەێ و چشتیلی که نیەن، تیەرێده دی.
چوینکه وەناو مەسیح عیسا، شەریعەت روح زنەیی له یاساێ گونا و مەرگ ڕزگاردان کردێه؛
بەڵکەم ئەو ئیمانداریل وه مەسیحه که مردنه، له دەس چینه.
ئەگەر مردگیل زنیەو نیەون، ئەڕا چه بڕێگ وه جیاێ مردگیل خوسڵ تەعمید گرن؟ ئەگەر مردگیل زنیەو نیەون، ئێ ئەڕا وه جێ ئەوانه تەعمید گرن؟
چوینکه زانیمن ئەیو که عیسا خوداوەند له مردگیل زنیەو کرد، ئیمەیش وەگەرد عیسا زنیەو کێد و وەگەرددان تیەرێده لاێ خوەێ.
له ناو ئی دوانه سەخت هامه کیشکاشا: ئاوەختی دێرم له ئی دنیا بچم و وەگەرد مەسیح بوم، چوینکه ئیه فره خاستره؛
تا مەسیح و هێز زنیەو بوینی بناسم و وەناو رەنجیل ئەیو بەشدار بوم و وەناو مردنێ هاوشیوەێ بوم،
چوینکه ئەگەر ئیمان دێریم که عیسا مرد و وەدواره زنیەو بی، جا هەر وه ئیجوره، خودا ئەو ئیمانداریلێگ که مردنه، له ڕێ عیسا تیەرێدەو.
منم ئەوه که زنیه. مردم، بنوڕ تا ئەبەد زنیم و کلیلەیل مەرگ و جهان مردگیل ها دەس منەو.
ئەو باقی مردگیل زنیەو نوین تا وەختێ که ئەو هەزار ساڵه باێده سەر. ئیه یەکمین زنیەوبوین له مردگیله.
ئەیو هەر ئەسرێگ له چەویلیان پاکەو کەێد. دیتر مەرگ نیه؛ و دیتر ئازیەتی و گیره و ژان هەر نیه، چوینکه چشتیل جاران گوزەریاس.»
ئەو وەخته فریشتەگه چەم ئاو ژیان نیشانم دا که هەر جور بلور بریقەێ هاتیاد و له تەخت خودا و تەخت وەرکەگه کەفتویه ڕێ و
روح خودا وەگەرد وەوی ئویشین: «بەو!» بیل تا هەر کەسێگ که شنەفێد بویشێد: «بەو!» بیل تا هەر کەسێگ تیەنیه باێد؛ بیل تا هەر کەسێگ ئاوەختی دێرێ، له ئاو ژیان وه پەتی بسێنێد.