20 قێر فرەێگ له لێان وەتن: «ئەیو خوودار و شێته؛ ئەڕا چه گوش دینه لێ؟»
ئەڕا شاگرد ئیه بەسه جور ماموستاگەێ خوەێ بود و خوڵامیش جور ئەرواوەگەێ. ئەگەر وه ساێو ماڵ وەتنه بعەلزبول که هەر ئەو شەیتانەسه، چەنێ فرەتر بنەماڵەگەێ بەێ ناو کەن؟
چوینکه یەحیا هات نه خوەێ و نه نوشی؛ ئویشن، ”خوو دێرێ.“
وەلێ فەریسیەیل وەتن: «ئەیو دێویل وه مەیەت سەروک دێویل کەێده دەیشت.»
وەختێ خاوخێزانەگەی عیسا ئیه شنەفتن، کەفتنه ڕێ تا هەڵێبگرن و وەگەرد خوێان بوەنێ، چوینکه وەتیان: «وه سەر خوەێ نەمەنیه.»
جەماێەتەگه جواو دان: «توی خوو دێرێ! کی پشت ئەڕا کوشتند بەساس؟»
جویلەکەیل وەپێ وەتن: «ئێرنگه دی خاس زانستیم خوو دێرێ! ئێبراهیم مرد و ئەو باقی پەێخەمەریلیش مردن، ئێرنگه تو ئویشێ، ”ئەگەر کەسێ وه قەوڵم بکێ، هەراێهەر تام مردن نیەکێ!“
وەختێ پولوس وەگەرد ئی قسیەيله له خوەێ دەفا کردیاد، فستوس کردی هاوار: «پولوس، شێت بیده! زانیاری فره شێتد کردێه.»