18 هویچکەسێگ گیانم له لێم نیەسێنێد، بەڵکەم وه خاست خوەم دەمێ. دەسڵات دێرم بیەمێ، دەسڵاتیش دێرم تا وه دواره بسێنمێەو. ئی دەستوره له باوگم گردمه.»
«من شوان خاسەگەم. شوان خاس گیان خوەێ ئەڕا پەسەگان دەێ.
هەر ئەوجورە که باوگ ئاسمانی ناسێدەم و منیش باوگ ناسم. من گیانم ئەڕا پەسەگان دەم.
وه ئی بونه باوگ دوسم دێرێ چوینکه گیان خوەم دەم تا وه دواره بسێنمێەو.
وەلێ ئەڕا ئیه که جهان بزانێ دوس باوگ دێرم، هەر ئەوه کەم که باوگ دەستور داسه پێم. هەڵسن، بان وه ئێرا بچیمن.
ئەگەر حوکمەگان مه بپارێزنین، لەناو مابەت من نیشتەجێ بوین؛ هەر ئەوجورە که من حوکمەگان باوگم پارێزانمه و لەناو مابەتێ نیشتەجێیم.
عیسا جواو دا: «هویچ دەسڵاتی وه سەر منەو نیاشتی، ئەگەر له بانەو نێریاویده پێد؛ وه ئی بونه، ئەوه که مه داسه دەس تنەو، گوناێ گەوراتره.»
چوینکه هەر ئەوجورە که باوگ وەناو خوەێ زنەیی دێرێ، وه کوڕیش بەخشیه تا کوڕیش وەناو خوەێ زنەیی بیاشتود،
من له خوەمەو نیەتویەنم کارێ بکەم، هەر ئەوجورە که شنەفم داوەری کەم، داوەریەگەم دادپەروەرانەس، چوینکه داواێ خاست خوەم نیەکەم، بەڵکەم هامه شون خاست ئەیو که کلم کردێه.
چوینکه له ئاسمانەو هاتمەسه خوار، نه ئەڕا ئەنجام خاست خوەم، بەڵکەم ئەنجام خاست ئەیو که کلم کرد.
وەلێ خودا ئەیو زنیەو کرد و له ژان مەرگ ڕزگارێ کرد، وەبونەێ ئیه که مەحاڵ بی وەناو چنگ مەرگ بمینێ.
خودا هەر ئی عیسا زنیەو کرد و ئیمەیش گشتمان شاێەت وه ئەویمنه.
ئیوه سەرچاوەی ژیان که خودا وەناو مردگیل زنیەو کرد، کوشتین. ئیمه شاێەت ئی هەڵکەفتیمنه.
هەر ئەو عیسا مەسیحه که گیان خوەێ ئەڕا ئیمه دا تا له هەر خراوێگ ڕزگارمان بکێد و قەومێگ ئەڕا خوەێ پاکەو بکێد که هن خوەێ بون و ئەڕا کاریل خاس غیرەت بیاشتون.
وەلێ ئەیو دوینیمن که ماوەێ کەمێگ خوارتر له فریشتەیل دانریا، یانێ عیسا، که وه خاتر ئیه که رەنج مەرگ کیشا، تاج جەڵاڵ و حرمەت نریا بان سەری، تا وه پێ فیز خودا ئەڕا گشتیەکی تام مەرگ بکێ.