7 ئەو هات تا شاێەتیدەر بود، تا شاێەتی وه ئەو نویره بێید، تا گشت له ڕێ ئەیو ئیمان بارن.
وەلێ وه گشت کەسیلێ که قەبوڵێ کردن یانێ وه هەر کەسێگ که وه ناو ئەیو ئیمان هاورد ئی حەقه داس که بونه ڕوڵەیل خودا؛
یەحیا له باوەتێەو شاێەتی دا و هاوار کرد: «ئیه هەر ئەوەسه که له باوەتێەو وەتم: ”ئەوه که وەشون منەو تێد، له من سەرتره، چوینکه وەرجه مه بیه“.»
ئیەسه شاێەتی یەحیا وەختێ که گەورایل جویلەکەیل له شار ئورشەلیم، کاهنیل که زانایل مابەد و لاوییل که خزمەتکاریل مابەد بین، کل کردنه ئەڕا لاێ یەحیا تا له لێ بپرسن «تو کید؟»
یەحیا وەختێ عیسا داشت له ئەوره ڕەد بیا، نوڕسه پێ و وەت: «بنوڕن ئیەسه وەرک خودا!»
ئەو نویر ڕاسەکانیه که وه گشت کەسێگ نویر دەید، هاتیاده جهان.
پولوس وەت: «تەعمیدێگ که یەحیا دیاد، تەعمید توبه بی. ئەوه وه مەردم وەتیا ئیمان بارنه کەسێگ که وەشونیەو تێد، یانێ وه عیسا.»
چوینکه وەناو مەسیح عیسا، ئیوه گشتدان له ڕێ ئیمان، کوڕيل خوداین.
جا وه گشتیەکی نیشان بێەم که چوی نەخشەێ خودا تێدە دی. خودا که خوەێ گشت چشتێ وه دی هاورد، ئی راز خوێه له دریژای دەوران جاران شاردیەسەو.
که تواێد گشتیەکی نجات پەێا بکەن و وه ماریفەت ڕاسی برەسن.
چوینکه فیز خودا ئاشکرا بیه، فیزێگ که ئەڕا گشت مەردم نجات تیەرێ و
وه پێچەوانەێ گومان بڕێگ، خوداوەند له وه جێ هاوردن وادەێ خوەێ ماتەڵی نیەکەێد، بەڵکەم وه سەور تاموڵدان کەێد، چوینکه نیەتواید کەسێگ له بین بچود بەڵکەم تواید گشتیەکی ڕوی بارنه توبه.