49 نەتەنائیل جواوی دا: «ماموستا، تو کوڕ خودای! تو پادشاێ ئێسرائیلی!»
ئەوانەێ که وەناو قایقەگه بین سجدەی عیسا کردن و وەتن: «وه ڕاسی تو کوڕ خودای!»
و وەتن: «ئەو پادشاێ جویلەکەیله که هاتیەسه دنیا ها کوره؟ چوینکه ئیمه هەسارەگەێ وه ڕوژهەڵاتەو دیمن و هاتیمنه پەرەسشێ بکێم.»
«وه دویەت کویەگەێ سەهیون بویشن، ”بنوڕ، پادشاگەد تێیده ئەڕا لاد، وه بێ فیسیەو، سوار خەریگ، سوار وه خەرکوڕێگ.“»
مەردم وەناو کویچه و بازار سڵامیان بکەن و وه ’ماموستا‘ بچڕنێان.
وەلێ ئیوه نەبایه وه ’ماموستا‘ بخوەنرێین، چوینکه تەنیا یەێ ماموستا دێرین و گشتدان براین.
عیسا وه نوای پیلاتوس فەرماندار رومی وساد، فەرمانداریش له لێ پرسی: «ئێ تو پادشاێ جویلەکەیلی؟» عیسا وەت: «تو خوەد ئیجوره وەتی!»
«کەسیلێ تر نجات دا، نیەتویەنی خوەێ نجات بێی! ئەگەر پادشاێ ئێسرائیله، با ئێرنگه له سەلیب باێده خوار تا ئیمانه پێ باریم.
ئمجا ئەزمونکەر هات و وەته پێ: «ئەگەر توی کوڕ خودای، وه ئی کوچگیله فەرمان بێه تا بونه نان!»
بیل تا مەسیح، پادشاێ ئێسرائیل، ئێرنگه وه سەلیب داوەزی تا بوینیم و ئیمان باریم.» ئەو دو نەفەریشه که وەگەردیەو وەبان سەلیب بین قسیەێ گەن وەپێ کردیان.
فریشته جواو دا: «روحالقودوس تێیده سەرد و هێز خوداێ هەربەرز بوده ساێەڕ بان سەرد. وه ئی بونه، ئەو مناڵه که تێیده دنیا، موقەدەس و کوڕ خوداوەند وەپێ ئویشن.
وەتیان: «بمارکه ئەو پادشا که وه ناو خوداوەند تێ! ئاشتی و سڵامەتی و جەڵاڵ و شکو وەناو ئاسمان بەرز بود!»
هەراێهەر کەسێگ خودا نیه. وەلێ ئەو تەنیا کوڕه که ها لاێ باوگ ئاسمانی، ئەیو ناسانێه.
مه ئیه دیمه و شاێەتی دەم که ئیەسه کوڕ خودا.»
عیسا هەڵوگەردێ و ئەوانه دی که وەشونێەو تیەن. وەپێان وەت: «هاینه شون چه؟» وەتن: «رەبی له کوره مێنید؟» رەبی یانێ ماموستا.
عیسا وەت: «ئێ وەبونەێ ئیه که وەپێد وەتم وه ژێر دار هەنجیرەگه دیمەد، ئیمان تیەرێ؟ چشتیل گەوراتر له ئیانه دوینی.»
ئمجا پیلاتوس له لێ پرسی: «ئێ خاسه جا تو پادشاێ؟» عیسا جواو دا: «تو ئویشێ مه پادشام. ئەڕا ئیه هاتمەسه دنیا و ئەڕا ئیه پا نامەسه ئی جهانه، تا ئەڕا ڕاسی شاێەتی بیەم. جا هەر کەس وه ڕاسی تالوق بیاشتود گوش گرێه دەنگم.»
وه ئی وەخته، شاگردیل له عیسا کوتران کردیان و وەتیان: «ماموستا، چشتێ بخوه.»