منم ئەو نان زنەیی دەره، هەر ئەوه که له ئاسمانەو هاته خوار. ئەگەر کەسێ له ئی نانه بخوێ، تا ئەبەد زنی مینێ. نانی که من ئەڕا زنەیی جهان بەخشم، جەسەێ منه.»
هەر ئەو عیسا مەسیحه که گیان خوەێ ئەڕا ئیمه دا تا له هەر خراوێگ ڕزگارمان بکێد و قەومێگ ئەڕا خوەێ پاکەو بکێد که هن خوەێ بون و ئەڕا کاریل خاس غیرەت بیاشتون.
وه ئی بونه، واجو بی له هەر باوەتەو بوده جور برایل خوەێ تا بتویەنێ وه جیگەێ کاهن گەوراێگ که وه بەزەیێه و ئەمینە، وه خزمەت خودا بود و ئەڕا گونایل قەومەگه کەفارەت بکێد.
مەسیحیش لەشون ئەوه که یەێ جار قوروانی بی تا گونایل قێر فرەێگ بگرێده سەر شانێ، دویم جار ئاشکراوه بود، نه ئەڕا پەرچەو کردن گونا، بەڵکەم تا ئەوانه که وه تاسەوه چەوەڕێ ئەوەن، نجات بێید.
له لاێ عیسا مەسیح، ئەو شاێەت ئەمینە و یەکم زگ له ناو مردگیل و فەرمانرەواێ پادشایل زەوی، وه ملدانەو بود. وه ئەیو که ئیمەیش دوس دێرێ و وەگەرد خوین خوەێ ئیمه له گونایلمان ڕزگار کردێه و
ئمجا وەختێ نوڕستم، ئەو وهڕکه دیم که له بان کویەێ سەهیون وساوی، وەگەرد سەد و چل و چوار هەزار نەفەر که ناو ئەیو و ناو باوگ ئەیو وه بان تەخت تێوڵیان نویسریاوی.
ئەوانه وەگەرد وەرکەگه شەڕ کەن و وەرکەگه وه ملێانەو زاڵەو بود، چوینکه ئەیو خوداوەند خوداوەندیل و شاێ شاێیله؛ و ئەوانه که هانه گەردێەو، دەنگ کریایل و هەڵوژاردیل و پێرەویل وەفادارین.»
له ناوڕاس تەختەگه و ئەو چوار گیانەوەر زنی و له ناوڕاس پیریل، وەرکێگ دیم وساوی، چمانێگ سەری بڕیاوید، هەفت گله شاخ داشت و هەفت گله چەو که هەفت روح خوەدان که کل کریاسه بان گشت زەوی.
جا وەشون ئەوه که تومارەگه گرد، ئەو چوار گیانەوەر زنی و ئەو بیس و چوار پیره له نوای وەرکەگه کەفتنه بان خاک. ئەوانه هەر کامێان چەنگێگ له دەسێانەو بی و پیاڵەێگ تەڵایی نیقەڵتوز له بوخورێگ که هەر ئەو دوعایل ئیمانداریل مەسیحەسه.
جواو دام: «ئیه تو زانیدن، گەورەم.» جا ئەو وەته پێم: «ئیانه کەسیلێگن که له ئەو بەرد فره گەورا ڕەد بینه و بەتیەگانێان وەناو خوین وەرکەگه شوردنه و چەرمگەو کردنه.