ئویشین: «خواردەمەنی ئەڕاێ زگه و زگ ئەڕا خواردەمەنی» جا خودا، هەم ئیه و هەم ئەوه له بین بید. وەلێ جەسه ئەڕا خیزی نیه، بەڵکەم ئەڕا خوداوەنده و خوداوەندیش ئەڕا جەسه،
هەر ئیجوره ڕخم چود وەختێ بامه ئەڕا لادان، خودا یەێ جارتر من له لاێ ئیوه بی فیسەو بکێ و ئەڕا بڕێگ که له جاران گونا کردن و له ناپاکی، خیزی و هەرزەیی خوێان توبه نەکردنه، خەمبارەو بوم.
تەنیا لەلێدان توام که ڕێ رەوشت زنەییدان شایسەێ ئینجیل مەسیح بود تا ئیجوره، چ بام بوينمەدان و چ له ئەوره نەوم، له باوەت ئیوه بشنەفم که وەناو یەێ روح قورس وساینه و وه یەێ فکر، شان وه شان یەک ئەڕا ئیمان ئینجیل تەقالا بکێن و
ئەڕا ئیه که هێوەتکەر کلیسا کاروەدەس خوداس، جا نەبایه وەناو زنەیی چشتێگ بیاشتوی که بوده بایس سەرزەنشتێ. ئەوه نەبایه لویتبەرز بود یا زوی کەفلەهەرز بود یا سەرخوەشکەر یا زورگو بود یا تەمای پویل بیاشتوی،
ریەنەگەێ خودا که هانه ناودان شوانی بکەن و هێوەتێان بکەن، وەلێ نه وه زور بەڵکەم وه مەیل و دڵ خوەدان، ئەوجورە که خودا تواێ؛ نه وه تەمای نەف خوەدان بەڵکەم له ڕوی شوق و زوق.
«وەلێ، یەک دو هەڵه وه پێد دێرم. له ئەوره کەسیلێگ ديری که کەفتنەسه شون تالیم بەلعام؛ هەر ئەوه که وه باڵاق یاێ دا که کوچگیگ بخیده نوای پاێ بەنیئیسرائیل که بایس کەفتنێان بود، تا له خواردەمەنی پیشکەشی وه بتیل بخوەن و دەس بێەنه خیزی.
وەلێ نسیو زاورچیەیل و بی ئیمانیل و قیزهاوەریل و ئایەم کوشیل و خێزیل و جادوکەریل و بتپەرەسیل و گشت دروزنیل، دەریاچەێ گڕان وه ئاگر و گوگرده. ئیه مەرگ دویمه.»