لەشون ئیه که خوەێ و بنەماڵەگەێ خوسڵ تەعمید گردن، پاملمان بی و وەت: «ئەگەر باوەڕ دێرین که وه خوداوەند ئیمان هاوردمه، بان ئەڕا ماڵەگەم و له ئەوره بمینن.» دەس ئاخر قەبوڵ کردیم.
وه گشت ئەوانه که وەناو شار روم، خودا دوسیان دێرێ و دەنگ کریانه تا له موقەدەسیل بون: فیز و ئاشتی و سڵامەتی لەلاێ خودا، باوگ ئیمه و خوداوەند عیسا مەسیح، وەگەرددانەو بود.
ئەوانه وەگەرد وەرکەگه شەڕ کەن و وەرکەگه وه ملێانەو زاڵەو بود، چوینکه ئەیو خوداوەند خوداوەندیل و شاێ شاێیله؛ و ئەوانه که هانه گەردێەو، دەنگ کریایل و هەڵوژاردیل و پێرەویل وەفادارین.»
له رەنجێگ که ڕوی کیه پێد، ڕخد نەچود. بنوڕ، ئبلیس تواێ بڕێگ لەلێدان بخێده زندان تا ئەزموندان بکێد و ده ڕوژ بەرد کیشێد. وەلێ تا وه مەرگ وەفادار بمێن که مه تاج زنەیی بەخشمه پێد.