6 جا هەر ئەوجورە که خوداوەند مەسیح عیسا قەبوڵ کردین، با وەناو ئەیو گام هەڵبگریم:
«هەر کەس ئیوه قەبوڵ بکێ مه قەبوڵ کردێه، هەرکەیش مه قەبوڵ کرد ئەوه که مه کل کرد قەبوڵ کردێه.
وه ڕاسی، وه ڕاسی، وەپێدان ئویشم، هەر کەس ئەوه که مه کلی کەم قەبوڵ بکێ، مه قەبوڵ کردێه، هەر کەیش مه قەبوڵ بکێ، ئەیو که مه کل کرد قەبوڵ کردێه.»
عیسا وەپێ وەت: «من ڕێ و ڕاسی و ژیانم؛ هویچکەس بێجگه له ڕێ منەو نیەتێدە لاێ باوگ ئاسمانی.
جا وەبونەێ ئەیوه که ئیوه وەناو عیسا مەسیح بینەسه یەکی، که له لاێ خوداوه ئەڕاێ ئیمه بیەسه زانیاری، یانێ سالح بوین، قودوسیەت و ڕزگاریمان.
چوینکه وه ئیمان زنەیی کیم، نه وه ئەو چشته که دوینیم.
وەگەرد مەسیحەو وه سەلیب کیشریامه. دیتر مه نیم که زنەیی کەم، بەڵکەم مەسیحه که وەناو منەو زنەیی کەی؛ ئێرنگه زنەیی که له جەسەوه کەم، وەگەرد ئیمان وه کوڕ خوداس که مابەتم کرد و گیان خوەێ ئەڕا مه دا.
چوینکه وەناو مەسیح عیسا، ئیوه گشتدان له ڕێ ئیمان، کوڕيل خوداین.
جا من که وەخاتر خوداوەند هامه زندان، لاڵکمه پێدان وه لەونێگ زنەیی بکێن که شایسەی داوەتێگ بود که ئیوه ئەڕاێ دەنگ کریاینه،
تەنیا لەلێدان توام که ڕێ رەوشت زنەییدان شایسەێ ئینجیل مەسیح بود تا ئیجوره، چ بام بوينمەدان و چ له ئەوره نەوم، له باوەت ئیوه بشنەفم که وەناو یەێ روح قورس وساینه و وه یەێ فکر، شان وه شان یەک ئەڕا ئیمان ئینجیل تەقالا بکێن و
تا ڕێ رەوشتدان شایسەێ خوداوەند بود و ئەیو وه تەمامی خوەشنودەو بکێن: یانێ له هەر کار خاسێگ بەر بارین و وەناو ناسین خودا، گەوراوه بوین.
جا هەر چی کین، چ وه وتار و چ وه کردەوه، گشت چشتێ وه ناو خوداوەند عیسا وەجێ بارن و له ڕێ ئەیو خوداێ باوگ شوکر بکێن.
جا دەس ئاخر، ئێ برایل، ئیوه لەلێمان یاێ گردین که ڕێ رەوشتدان باێه چوی بود تا خودا خوەشنود بکێن، هەر ئەوجورە که ئیجوریشه کین. ئیسه وەناو خوداوەند عیسا لەلێدان توایمن و لاڵکێیمنه پێدان که له ئی باوەتەو هەر چی فرەتر تەقالا بکێن.
ئەڕا ئیه که ئیمه وەناو مەسیح بەشدارەو بویمنه، ئەگەر وه ڕاسی ئەو دڵنیاییه که له سەرەتایی داشتیم تا وه ئاخر قورس بپارێزنیم.
هەر کەس که ئویشێ وەناو خودا نیشتەجێه، باێه هەر ئەو جوره زنەیی بکێ که عیسا زنەیی کردیا.
هەر ئیجوره ئیمه زانیمن که کوڕ خودا هاتێه و فام داسه پێمان تا ئەیو بناسیم که ڕاسه، ئیمه هایمنه ناو ئەیو که ڕاسه. یانێ وەناو عیسا مەسیح کوڕ ئەیو. ئەیو خوداێ ڕاسەکانی و زنەیی ئەبەدیه.
ئێ عەزیزەیل، ئەگەر چ تاسەێ فرەێگ داشتم تا له باوەت نجاتیگ که وەناوێ بەشداریم ئەڕا ئیوه بنویسم، وەلێ واجو دیم ئیه ئەڕادان بنویسم و بلاڵکمه پێدان که ئەڕا ئەو ئیمانه زورزمەکی بکێن، هەر ئەو ئیمانه که یەێ جار ئەڕا هەمویشه وه ئیمانداریل وه مەسیح سپاریاس.