2 جا ئەو دوانزه ڕەسوله، جەماێەت شاگردیل چڕین و وەتن: «ئەڕا ئیمه درس نیه بانگەوازی کەڵام خودا بخیمنه پشت گوش و خەریک بەش کردن نان بویمن.
ئێرنگه چه باێه بکێم؟ بی خەڵاف، شنەفن که تو هاتیدە.
چوینکه وه لاێ منەو عاقڵانه نیه که زندانیێگ کل بکەم بی ئەوه که چشتێ له باوەت بختیلێ بنویسم.»
وەلێ پتروس و یوحەنا جواو دان: «له لاێ خوداوه کامێان درستره، له ئیوه گوش بتەکنیم یا له خودا؟ خوەدان داوەری بکێن.
وه ئەو ڕوژیله که شاگردیل فرەوه بویان، جویلەکەیل یونانی زوان وه سەر جویلەکەیل عبرانی زوان خوتەخوت کردیان که بێوه ژنیلیان له بەش نان ڕوژانه بی نسیو مینن.
جا ئێ برایل، له ناو خوەدان هەفت پیا هەڵوژنن که ناوێان وه خاسێ بەن و پڕ بون له روح و زانیاری، تا بنیمیانە سەر ئی کاره.
هویچکەسێگ له وەخت سەربازی، خوەێ تویش گیرگرفت زنەیی نیەکێد، ئەڕا ئیه که تواید خوەشنودی فەرماندەگەێ خوەێ وه دەس بارێد.