تازه بێجگه ئیه، گڵاڵ گەوراێگ ها بین ئیمه و ئیوه؛ ئەوانه که بتوان وه ئیرەوە بانه ئەڕا لاێ تو نیەتویەنن و ئەوانیش که هانه ئەوره نیەتویەنن بانه ئەڕا لاێ ئیمه.“
ئەڕا خواردمەنێگ کار مەکەن که له بین چود، بەڵکەم ئەڕا خواردمەنێگ کار بکەن که تا زنەیی ئەبەدی مینێدەو، یانێ ئەو خواردمەنیه که کوڕ ئنسان دەیده پێدان. چوینکه خوداێ باوگ مور خوەێ وه ملێەو کوتاس.»
ئاخرسەر، ئێ برایل، هەر چشتێ که ڕاسه، هەر چشتێ که حرمەت دێرێ، هەر چشتێ که درسه، هەر چشتێ که پاکه، هەر چشتێ که بود دوسی بیاشتوین و هەر چشتێ که تاریفیه. ئەگەر چشتێ هەس که فره خاسه و ئەگەر چشتێ هەس که تیەرزێ ستایشێ بکێ، وه ئی چشتیله فکر بکێن.
وه ئی بونه، له ڕوژیگ که ئیه شنەفتیم، له دوعا کردن ئەڕادان نەوسایمەسەو، بەڵکەم له خودا توایم که ئیوه له ناسین خاست ئەیو وەناو هەر زانیاری و فام روحانی، پڕەو بوین
بی ئیمان مەحاڵ کەسێگ بتویەنێ خودا خوەشنودەو بکێ، چوینکه هەر کەسێگ وه خودا نزیکەو بود، باێه ئیمان بیاشتود که ئەیو هەس و ئیه که دەسخوەشانه دەێده کەسیلێگ که وەشونیەو گەردن.