ئاخرسەر، ئێ برایل، هەر چشتێ که ڕاسه، هەر چشتێ که حرمەت دێرێ، هەر چشتێ که درسه، هەر چشتێ که پاکه، هەر چشتێ که بود دوسی بیاشتوین و هەر چشتێ که تاریفیه. ئەگەر چشتێ هەس که فره خاسه و ئەگەر چشتێ هەس که تیەرزێ ستایشێ بکێ، وه ئی چشتیله فکر بکێن.
چوینکه گشت چشتێگ وه وەسلەێ ئەیو وه دی هاتێه: هەر چی که ها ناو ئاسمان و هەر چی که ها بان زەوی، هەر چی دیاره و هەر چی نادیاره، چ تەختیل چ حوکمرانیێل چ سەروکیل چ دەسڵاتداریل، گشت چشتێگ له ڕێ ئەیو و ئەڕا ئەیو هاته دی.
ئیمەیش هەر کام له لێدان هان دایمن و دڵنەوایی کردیمن و سپاردیمنه پێدان تا ڕێ رەوشتدان ئەوجورە بود که شایسەێ خوداس، خوداێگ که ئیوه وه پادشایی و جەڵاڵ خوەێ دەنگ کەێد.
وەلێ ئیوه نەتەوەێگ هەڵوژاریای و کاهنيلێگین که وێنەێ پادشا کاهنی کەن؛ ملەتێگ موقەدەسێگین و قەومێگین که مێلکان خود خوداین؛ تا سفەتیل بەرز ئەیو جار بێین که ئیوه له تیەریکی وەرەو نویر سەرسڕهاوەر خوەێ دەنگ کرد.