ئەڕا ئیه که بوينن که ئی خەم و خوسەێگ که ئەڕا خوداس چ تاسەیلێ وەناودان وه دی هاوردێه: چ تاسەێگ که بیتاوانیدان نیشان بێی، چ توڕەیێگ، چ زاورچینێگ، چ حەسرەتێگ، چ غیرەتێگ، چ ئەدەو کردنێگ. ئیوه خاس نیشاین داینه که له هەر باوەته بیتاوانین.
جا ئەگەر ئەڕادان نامه نویسام وەبونەێ ئەو کەسه که خراوی کردێه و یا ئەوه که وەپێ خراوی بیه، نویه؛ بەڵکەم وه ئی بونه بی که لەلاێ خوداوه غیرەتدان وه ئیمه، وه خوەدان ئاشکرا بود.
نه تەنیا وەگەرد هاتنێ، بەڵکەم له ڕێ ئەو دڵنەواییه که له ئیوه گردوی، دڵنەوامانەو کرد. ئەوه له تاسەدان ئەڕا دێن من و خەم فرەدان و غیرەتێگ که لەباوەت من دێرین، خەوەر ئەڕامان هاورد، جوری که فره دڵشادم کرد.
وەلێ ئێرنگه دڵشادم، نه وه ئی بونه که خەمبارەو بینه، بەڵکەم وەبونەێ ئیه که خەمباریەگەدان بایس بی توبه بکێن. وەبونەێ ئیه که خەمەگەدان ئەڕا خودا بی، تا هویچ زەرەر و زیانێگ له ئیمه وەپێدان نەرەسێ.