ئەیو لیاقەت بەخشیەسه پێمان تا خزمەتکاریل پەێمان نو بویمن، پەێمانێگ که وه کار روح خودا بەردەوامه، نه وه ئەو چشته که نویسریایگ فرەتر نیه. چوینکه ’نویسریای‘ کوشێد، وەلێ روح خودا زنەیی بەخشێد.
ئەڕا ئیه که بوينن که ئی خەم و خوسەێگ که ئەڕا خوداس چ تاسەیلێ وەناودان وه دی هاوردێه: چ تاسەێگ که بیتاوانیدان نیشان بێی، چ توڕەیێگ، چ زاورچینێگ، چ حەسرەتێگ، چ غیرەتێگ، چ ئەدەو کردنێگ. ئیوه خاس نیشاین داینه که له هەر باوەته بیتاوانین.
جا چوینکه ئیجور هەور فره گەوراێگ له شاێەتیل دەورەمان کردنه، باین هەر بار و هەر گوناێگ که ئیجوره سەخت لچکێده پێمانەو، له خوەمان دویرەو بکێم و باین تا وەگەرد بەردەوام بوین له موسابقەێگ که له نوامان نریاس، بدەویم.
مه یوحەنا، براێ ئیوه، که له ناو بەرد و له ناو پادشاێ و له ناو سەور و بەردەوام بوینی که وه ناو عیسا هن ئیمەس، وەگەردانەوو هاوبەشم، وه بونەێ کەڵام خودا و شاێەتی عیسا، وه جەزیرەێگ وه ناو پاتموس بیم.
وه بونەێ ئیه که قسیه مه له باوەت سەور و بەردەوام بین پارێزانیده، منیش توی له سات ئەزمونێگ که وه سەر تەمام جهان تێد تا نیشتەجێیل زەوی ئەزمون بکێد، پارێزنم.