17 خوداوەند، روحه و هەر کوره روح خوداوەند بود، وه ئەوره ڕزگاری هەس.
روح خوداس که زنەیی بەخشی؛ جەسه وه هویچ دەردیگ نیەخوێ. قسیەیلی که مه وه گەردانەو کردمه، روح و زنەییه.
ڕاسی ناسین و ڕاسیش ڕزگاردان کەی.»
چوینکه وەناو مەسیح عیسا، شەریعەت روح زنەیی له یاساێ گونا و مەرگ ڕزگاردان کردێه؛
ئەوجورە که وەناو تەورات نویسریاس: «ئنسان یەکم، یانێ ئایەم، بیه گیانێگ زنی»؛ ئایەم ئاخر، بیه روحێگ زنەیی دەر.
گشتمان وەگەرد دەمچەویل بی ڕویبەن، هەر جور نوڕین وەناو جامەک نوڕێیمنه جەڵاڵ خوداوەند. جور وێنەێ که وەناو جامەک دوینیم له یە جەڵاڵ وه جەڵاڵ گەوراتر گویڕێیم. چوینکه ئیه له لاێ خوداوەند سەرچاوه گری هەر ئەو خوداوەند که روحه.
ئەیو لیاقەت بەخشیەسه پێمان تا خزمەتکاریل پەێمان نو بویمن، پەێمانێگ که وه کار روح خودا بەردەوامه، نه وه ئەو چشته که نویسریایگ فرەتر نیه. چوینکه ’نویسریای‘ کوشێد، وەلێ روح خودا زنەیی بەخشێد.
جا ئەڕا ئیه که کوڕیلین، خودا روح کوڕەگەێ خوەێ کل کردێه ناو دڵمان که هاوار کێ: «ئەبا! باوگه!»
ئەڕا ڕزگاری بی که مەسیح ڕزگارمان کردێه. جا قورس بوسن و خوەدان یەێ جارتر مەوەنه ژێر هویەێ خوڵامی.
ئێ برایل، ئیوه ئەڕا ڕزگاری دەنگ کریاینه، وەلێ ڕزگاری خوەدان مەکەنه دەرفەتێگ ئەڕا ئاوەختیێل جەسه، بەڵکەم وه پێ مابەت، یەکترەکی خزمەت بکێن.
چوینکه روحێگ که خودا وه ئیمه بەخشاس، نه روح زاور چین، بەڵکەم روح هێز و مابەت و وەسەرخوێا زاڵ بوینه.