10 جا وەبونەێ مەسیح، وه بی هازییل، دشمینیل، سەختییل، عەزاویل و بەردیل، خوەشاڵم، چوینکه هەر وەخت بی هازم ئەو وەخته تویەنام.
«خوەش وه حاڵ ئیوه ئەو وەخته که مەردم وەبونەێ کوڕ ئنسان، قینێانه لێدان تێد و وەناو جەم خوێان کەنەدانه دەیشت و خراو دەنه پێدان و بەدناودان کەن.
وەلێ گشت ئیانه وەبونەێ ناو منەو وەگەرددان کەن، چوینکه ئەیو که مه کل کرد نیەناسن.
ڕەسولەگان وه شادی لەلاێ ئاڵ شورا چینه دەیشت، چوینکه شایسه وه حساو هاتن که وەبونەێ ناو عیسا سوکەو بکریەن.
نه تەنیا ئیه، بەڵکەم وەناو عەزاویلمانیش شادی کيمن، چوینکه زانیمن که عەزاو بەردەوامی وه بار تیەرێ و
ئیمه وەبونەێ مەسیح نەزانیم، وەلێ ئیوه وەناو مەسیح زانیارین! ئیمه بێهازیم، وەلێ ئیوه هێزدارین! ئیمه سوکیمن، وەلێ ئیوه وه حرمەتین!
که وه ئیمه وەناو گشت بەردیلمان دڵنەوایی دەێ تا بتویەنیمن وەگەرد ئەو دڵنەواییه که لەلێ گردیمنه، ئەوانه که هانه ناو بەرد، دڵنەوایی بێیم.
چوینکه نه ئەوه که له خوەێ تاریف بکێ قەبوڵ کریەێ، بەڵکەم ئەوه که خودا تاریفی بکێ.
وەلێ وەپێم وەت: «فیز من ئەڕا تو بەسه، چوینکه هێز من وەناو بی هازی کامڵەو بود.» جا وه شادی فرەێگ وه بی هازییلم شانازی کەم تا هێز مەسیح باێده سەرم.
وەبونەێ ئیه که هەر چەن وەناو بی هازی وه سەلیب کیشریا، وەلێ وه هێز خودا زنەیی کێ. هەر ئیجوره، ئیمەیش وەناو ئەیو بی هازیم، وەلێ وەگەردیەو وه نوای ئیوه وه هێز خودا زنەیی کەیمن.
چوینکه هەر وەخت ئیمه بی هاز بویمن و ئیوه هێزدار، بایس خوەشیمانه، جا دوعای ئیمه ئیەسه که ئیوه کامڵەو بوین.
چوینکه ورده بەرد و گوزەراێ ئیمه جەڵاڵێگ ئەبەدی ئەڕامان گورجەو کێ که نیود وەگەرد هویچ بەردێگ بەراوردێ بکی.
چوینکه ئیمه بانگەوازی خوەمان نیەکیم، بەڵکەم بانگەوازی عیسا مەسیح کەیمن که خوداوەنده، له خوەمان تەنیا وەبونەێ عیسا، ئەویش تەنیا وه پێ خزمەتکاردان قسیه کەیمن.
ئەیو ئەڕا گشتیەکی مرد تا زنییل دیتر ئەڕا خوێان زنەیی نەکەن، بەڵکەم ئەڕا کەسێگ زنەیی بکەن که وەبونەێانەو مرد و زنیەو بی.
جا سەفیریل مەسیحیم، وه لەونی که خودا له زوان ئیمه ئەڕا ئاشتی دەنگدان کێ. ئیمه لەلاێ مەسیحەو لاڵکیمنه پێدانەو که وەگەرد خودا ئاشتی بکێن.
بەڵکەم وه گشت چشتێ نیشان دیم که خزمەتکاریل خودایم، یانێ وه تاموڵ فره وەناو بەردیل، سەختییل، بەڵاێیل،
مه تویەنم وه ئازای وەگەرددان قسیه بکەم و فره وه پێدان دڵنیام. وه سەر ئی هەمگه بەردیله، فره دڵگەرمەو بویمه و له خوەشی نیقەڵتوزم.
دەس ئاخر، وەناو خوداوەند و وەناو قەوەتی که له هێز ئەیو تێد، وه هێزەو بوین.
چوینکه ئی شانازیه نسیو ئیوه بیه که نه تەنیا وه مەسیح ئیمان بارین، بەڵکەم وەبونەێ ئەیو رەنجیش بکیشین.
ئێرنگه له رەنجیلێ که وەبونەێ ئیوه کیشام خوەشاڵم و هەر کەم کەسری بەردیلی که مەسیح وەبونەێ جەسەێ یانێ کلیسا کیشاس، وەناو جەسەێ خوەم کامڵەو کەم.
وه ئی بونه، ئیمه خوەمان وەناو کلیسایل خودا وەبونەێ بەردەوام بین و ئیماندان وەناو گشت عەزاویل و بەردیلی که تاموڵ کین، وەپێدان شانازی کيمن.
عەزاویلێگ که کیشامه و رەنجیلێ که دیمه، دیده و له ئەو چشته که له شاریل ئەنتاکیه، قونیه و لستره وه سەرمەو هات و عەزاویلێگ که و مه رەسێ، خاس ئاگاداری. وەلێ خوداوەند مه له ناو گشت ئەوانه دەراورد.
ئێ برایلم، هەر وەخت وەگەرد ئەزمونیل جورواجور ڕوی وه ڕوی بوین، وه خوەشی گەوراێگ بزاننێ!
زانم که سەور و بەردەوامی نیشان دایده و وه بونەێ ناو مه سەختییل تاموڵ کەێد و شەکەت نیەوێد.