9 وه ڕاسیش گومان کردیایم حوکم وه مردنمان دانه. وەلێ ئیانه گشتێ هەڵکەفت تا نه وه خوەمان، بەڵکەم وه خوداییگ پشت بوەسیم که مردگیل زنیەو کەێد.
ئمجا عیسا ئەڕا بڕێگ که وه سالح بوین خوێان دڵنیا بین و باقی مەردم وه سوکەو دوینیان، ئی مەسلەته هاورد:
هەر ئەوجورە که وەناو کتاو زەبور نویسریاس: «ئیمه وه دریژایی ڕوژ، وەبونەێ تو ڕوی وه ڕوی مەرگ بویمن و جورێگ نوڕنه پێمانەو که چماێ پەسیلێگیم که ڕز کریایمنه تا سەرمان بوڕن.»
ئەیو ئیمه له ئیجور خەتەر متڵەقبڕێگ ڕزگار کرد و یەێ جارتریش ڕزگار کێ. ئیمه ئمید وه ئەیو بەسایمنه که هەر ئیجوره ڕزگارمان کێ،
ئێ برایل، نیەتوایم که ئیوه له بەردیلی که له ناوچەێ ئاسیا وه سەرمان هات، بی خەوەر بوین. چوینکه فرەتر له تویەنایمان وەناو تەنگێ بویمن، ئەوقره که له زنەییمانیش دەس شوردیم.
نه ئیەک خوەمان لیاقەت بیاشتویمن تا چشتێگ بنیمنه حساو خوەمان، بەڵکەم لیاقەتمان له خوداس.
وەلێ ئی گەنجینه لەناو دەفریل خەڕێین دێریم، تا ئاشکراوه بود که ئی هێز ئەڵاجویە له خوداس نه له ئیمه.
ئێبراهیم ئیجوره فکر کرد که خودا تویەناس تەنانەت ئەسحاق له مردگیل زنیەو بکێد و تویەنیم بویشیم یەێ جوریلێگ ئێبراهیم، ئەسحاق له مەرگ وەرگرتەو.