گشت جوری نیشاندان دامه که باێه رەنج و زامەت فرەێگ بکیشیم تا بتویەنیم دەستەنگیل مەیەت بێیم، قسیەيل خوداوەند عیسا وه هویرمان بود که خوەێ فەرمایش کرد: ”بەخشین له گرتن بەختەوەرتره.“»
ئەیو لیاقەت بەخشیەسه پێمان تا خزمەتکاریل پەێمان نو بویمن، پەێمانێگ که وه کار روح خودا بەردەوامه، نه وه ئەو چشته که نویسریایگ فرەتر نیه. چوینکه ’نویسریای‘ کوشێد، وەلێ روح خودا زنەیی بەخشێد.
ئەوه پێوەنەگەێ وەگەرد سەر له دەس داس؛ سەری که گشت جەسه له ئەوه خواردەمەنی گری و درێیده قێ یەکەو، له ڕێ مەفسەلیل و بەنەیلی. وه ئیجوره جەسه وەگەرد گەورا بوینی که له خودا سەرچاوه گری، گەورا بود.
چوینکه زەمانێگ تێد که مەردم تاموڵ شنەفتن تالیم درس نێرن بەڵکەم ماموستایلێگ وه دەور خوێان گردەو کەن تا ئەو چشته که گوشیلێان تواێ له ئەوانه بشنەفن و وەگەرد هەواوهەوەس ئەوانه جور دەر تێد و