15 حەقه ئی قسیه تەمام و کەماڵ قەبوڵ بود که مەسیح عیسا هاته جهان تا گوناکاریل نجات بێید، که مه گەوراترین ئەوانەمە.
مریەم کوڕێ تیەرێ و توی ناوێ نێده عیسا، چوینکه ئەیو قەوم خوەێ له گونایلێان نجات دەێ.»
«هوشدان بود یەکیگ له ئی بویچگیله سوکەو نەکێن، چوینکه وەپێدان ئویشم فریشتەیلێان وەناو ئاسمان هەمویشه ڕوی باوگم که ها ناو ئاسمان دوینن.
چوینکه کوڕ ئنسان هاتێه تا ئەوه که گوم بیه نجات بێید.
تەنانەت کوڕ ئنسانیش نات تا خزمەتی بکەن، بەڵکەم هات تا خزمەت بکێ و گیان خوەێ ئەڕا ڕزگاری ئایەمیل فرەێگ فەدا بکێ.»
بچن و ماناێ ئی کەڵامه بفامن که ”مه بەزەیی توام نه قوروانی.“ ئەڕا ئیه که مه ناتمه تا سالحان، بەڵکەم تا گوناکاریل دەنگ بکەم.»
وەختێ عیسا ئی قسیه شنەفت وەپێان وەت: «نەخوەشیلن هەوەجیان کەفێه تەبیب، نه ئایەمیل ساق. من ناتمه تا سالحان بەڵکەم تا گوناکاریل دەنگ بکەم.»
وەلێ زانایل فرقەێ فەریسی و ماموستایل تەورات وه خوتەخوت کردن وەتیان: «ئی پیا گوناکاریل قەبوڵ کەید و وەگەردێانەو هاوسفره بود.»
چوینکه کوڕ ئنسان هاتێه تا ئەوانه که گوم بینه پەێا بکێد و نجات بێید.»
من ناتمه تا سالحان بەڵکەم تا گوناکاریل دەنگ بکەمه ئەڕا توبه کردن.»
وەلێ وه گشت کەسیلێ که قەبوڵێ کردن یانێ وه هەر کەسێگ که وه ناو ئەیو ئیمان هاورد ئی حەقه داس که بونه ڕوڵەیل خودا؛
ئی ڕوژەگەێ، یەحیا عیسا دی که تێ وەرەو لاێ، یەحیا وەت: «بنوڕن، ئیەسه وەرک خودا که گوناێ جهان هەڵگرێ بید!
ئەگەر یەکیگ قسیەیلم بشنەفێ وەلێ گوشه لێان نەتەکنێ، مه داوەریێ نیەکەم؛ چوینکه ناتمه تا داوەری جهان بکەم، بەڵکەم هاتمه تا جهان نجات بێەم.
هەر کەس وه کوڕ ئیمان بارێ، زنەیی ئەبەدی دێرێ؛ هەر کەس له کوڕ گوش نەتەکنێ، چەوێ نیەکەفێدە زنەیی، بەڵکەم توڕەیی خودا له سەرێەو مێنێد.»
ڕەسولیل و برایل وه سەرئانسەر ناوچەێ یەهودیه شنەفتن که ئەوانیش که جویلەکە نین پێخام خودا قەبوڵ کردنه.
وەختێ ئی قسیەیله شنەفتن، بیدەنگ بین و ستایش خودا کردن، وەتن: «وه ڕاسی که خودا وه ناجویلەکەیلیش ئی دەرفەته دا تا توبەی زنەیی بەخش بیرێیده پێان!»
وەختێ خودا خزمەتکارەگەی خوەێ دەسنیشان کرد، یەکم جار کلی کرده ئەڕا لاێ ئیوه، ئەڕا ئیەک بەەرکەتداردان بکێ و هەر کامدان له شەڕئاشوی هەڵوگەردنێ.»
تا یە جورێگ هاونژادیل جویلەکەم بارمه سەر غیرەت و ویجوره بڕێگیان نجات بێەم.
ئەڕا ئیه که وەختێ هێمراێ ئیمه بێ هاز بیمن، مەسیح له وەخت مناسوێگ ئەڕا خودانەناسیل گیان خوەێ دا.
چوینکه من وەناو ڕەسولەیل له گشتێان کەمترم و شایسەێ ئەوه نیم وه ڕەسول ناوم بوەن، ئەڕا ئیه که وه کلیساێ خودا ستەم کردیام.
هەر چەن من له گشت ئیمانداریل وه مەسیح بویچگترم، وەلێ ئی فیزه وه مه بەخشریا تا مزگانی دەوڵەمەنی مەسیح که نیود بەراوردی بکێ وه ناجویلەکەیل برەسنم،
هەر چەن له جاران، کفرچی و ستەمکەریل و زورگو بیم، وەلێ بەزەیی وە مه کریا، چوینکه له ڕوی نەزانی و بی ئیمانی بی که ئیجوره کردیام.
و سفت هەڵبکیده قێ ئیمان و وژدان پاکێگ، ئەڕا ئیه که کەشتی ئیمان بڕێگ وه خاتر ژێر پا ناین ئەوانه شکیاسه ناو یەکەو.
ئی قسیه درسه که ئەگەر کەسێگ له تاسەێ کار هێوەتکەری وه مل کلیساوه بود، ها له شون کار خاسێگەو.
ئی قسیه شایسەێ دڵنیایی و قەبوڵ بوینه کامڵه
جا له نوای خوداێگ که وه گشت چشتێگ زنەیی بەخشێد و له لاێ مەسیح عیسا که له شاێەتی خوەێ له لاێ پونتیوس پیلاتوس ئێقرار خاسەگه کرد، ئاموژیارید کەم
ئی قسیه شایسەێ دڵنیاییه که: ئەگەر وەگەرد ئەیو مردیم، وەگەرد ئەیو زنەییش کەیمن.
ئی قسیه شایسەێ دڵنیاییه. له لێد توام که ئەڕا ئی کاریله پا بیێدەگەز، تا ئەوانه که وه خودا ئیمان هاوردنه، له هویرێان نەچود که خوێان خەریک وه جێ هاوردن کاریل خاس بکەن، ئی چشتیله ئەڕا مەردم فره خاسه و باێەخ دێرێ.
جا عیسا تویەناس تا ئەوانه که له ڕێ ئەیو نزیک خودا بون، تا ئەبەد نجات بێی، ئەڕا ئیه که هەمویشه زنیه تا ئەڕاێان ناوجێ بکێ.
ئیوه زانین که ئەیو ئاشکرا بی تا گونایل لا بوی. وەناو ئەیو هویچ گوناێگ نیه.
هەر کەسێگ وەناو گونا زنەیی بکێ له ئبلیسه، چوینکه ئبلیس هەر له سەرەتا گونا کردیاد و گونا کەی. کوڕ خودا وه ئی بونه ئاشکرا بی تا کاریل ئبلیس نابود بکێ.
ئەو شاێەتێیشه ئیەسه که خودا ژیان ئەبەدی دا پێمان و ئی ژیانه هاناو کوڕەگەێ.
ئمجا ئەو تەختنشینه فەرمایش کرد: «بنوڕ، گشت چشتێگ تازەوه کەم.» هەرئیجوره فەرمایش کرد: «ئیه بنویس چوینکه ئی قسیەيله شایسەێ دڵنیایی و ڕاسه.»
فریشته وەته پێم: «ئی قسیەيله شایسەێ دڵنیاییه و ڕاسه. خوداوەند، خوداێ روحیل پەێخەمەریل، فریشتەێ خوەێ هەناردێه تا ئەو چشته که باێه زوی هەڵبکەفێ، وه خزمەتکاریل خوەێ نیشان بێید.»
جا ئیجور بەیت تازەێگ خوەنن که وەتیاد: «توی شایسەێ گردن تومارید و شایسەێ واز کردن موریلێ، ئەڕا ئیه که سەر بڕیاێد و وەگەرد خوین خوەد ڕزگاری مەردم له هەر هوز و زوان و قەوم و ملەتێگ، ئەڕا خودا سەندی؛