11 با ئێرنگه خودامان یانێ باوگ ئاسمانیمان خوەێ و خوداوەندمان عیسا، ڕێ ئیمه وەرو لادان هامار بکێد
چوینکه ئەگەر خەتایل مەردم بوەخشین، باوگ ئاسمانیدانیش، ئیوه بەخشێد.
تا ئەڕا مەردم دیار نود که هایده ڕوژه، بەڵکەم باوگد که شاریایەوه، بزانێد. ئمجا باوگ ئاسمانید که چشتیل شاریایەو دوینی، پاداشد دێ.
بنوڕنه باڵەندەیل ئاسمان، ئەوانه نەکاڵن و نه درەو کەن و نه وەناو ئەمبار گردەو کەن، وەلێ باوگ ئاسمانیدان روزیێان دەێ. مەر ئیوه وه ئەوانه فرەتر نیەتیەرزین؟
چوینکه قەومیل بتپەرەس هانه شون گشت ئی چشتیله، وەلێ باوگ ئاسمانیدان زانی وه ئی هەمگه چشته هەوەجیدان کەفێ.
تا سەدەقەگەد شاریاویدەو. ئمجا باوگ ئاسمانید که چشتیل شاریاێ دوینی، پاداشد دەێد.
وەلێ تو وەختێ دوعا کەی بچوه ناو وتاخەگەد، دەرەگه بوەس و له لاێ باوگد که شاریایەوه، دوعا بکه. ئمجا باوگ ئاسمانید که چشتیل شاریایەو دوینی، پاداشد دەێد.
«دەنگ ئەوه که وەناو بیاوان هاوار کەی: ”ڕێ خوداوەند گورجەو بکەن! ڕێیلی ڕاس بارن.“»
چوینکه گشت ملەتیل دنیا وەشون ئیجور چشتیلێگن، وەلێ باوگ ئاسمانیدان زانی که وه ئی هەمگه چشته هەوەجیدان کەفێ.
«ئێ ریەن بویچگ، زاوردان نەچود، چوینکه خوەشنودی باوگ ئیوه ئیەسه که ئی پادشایه بێیده پێدان.
عیسا وەپێ وەت: «دەس مەێه قێمەو، چوینکه هێمراێ ئەڕا لاێ باوگ ئاسمانی بەرزەو نویمه. وەلێ بچوه ئەڕا لاێ براگانم و وەپێان بویش مه بەرزەو بومه ئەڕا لاێ باوگ خوەم و باوگ ئیوه، ئەڕا لاێ خوداێ خوەم و خوداێ ئیوه.»
له باوەت کوڕ ئەیوه، که وه پێ جەسه له نەتەوەێ داود پادشا بی و
«من بومه باوگدان و ئیوەیش بوینه کوڕ و دویەت من. خوداوەند هەر وه تویەنا ئیه فەرمایش کێ.»
هەر ئەیو عیسا مەسیحه که خوەێ ئەڕا گونایل ئیمه بەخشا تا ئیمه وه پێ خاست خودا و باوگ ئاسمانیمان له ئی دورەی شەڕئاشویه که هایمنه ناوێ ڕزگارمان بکێ
وه موقەدەسیل و برایل وەفادار وەناو مەسیح که هانه ناو شار کولوسی: فیز و ئاشتی و سڵامەتی له لاێ خودا، باوگ ئیمه، وه ملدانەو بود.
تا دڵدان قورسەو بکێ تا ئەو وەخته که خوداوەندمان عیسا وەگەرد گشت موقەدەسیل خوەێ تێد، وه لاێ خودامان یانێ باوگ ئاسمانیمان، بی نەخس و موقەدەس بوین.
چوینکه خوداوەند خوەێ وه فەرمانێگ که وه دەنگ بەرزه، وەگەرد دەنگ سەروک فریشتەیل و دەنگ شەیپور خودا، له ئاسمانەو تێدە خوار. ئەو وەخته یەکم جار ئیمانداریل وه مەسیح که مردنه، زنیەو بون.
با خوداێ ئاشتی و سڵامەتی، خوەێ ئیوه وه تەمامی تەقدیس بکێد و گشت روح و گیان و لەشدان وه ڕوژ هاتنەوەێ خوداوەندمان عیسا مەسیح، بی نەخس بپارێزیەد.
با خود خوداوەند ئیمه عیسا مەسیح و باوگ ئیمه خودا که ئیمه مابەت کرد و له ڕێ فیز دڵگەرمی ئەبەدی و ئمیدێگ خاس بەخشیه پێمان،
ئیسه، با خوداوەند ئاشتی و سڵامەتی، خوەێ هەمویشه و له هەر باوەتەو وه پێدان ئاشتی و سڵامەتی بوەخشێد. خوداوەند وەگەرد گشتدانەو بود.
با خوداوەند دڵدان وه مابەت خودا و بەردەوامی مەسیح ڕێنمایی بکەید.
بنوڕن که باوگ ئاسمانی چ مابەتێ و ئیمه کردێه، تا وەپێمان بویشن ڕوڵەیل خودا! جا ئیجوریشه هەیم! وه ئی بونەسه جهان نیەناسیدەمان، چوینکه ئەیو نەناسیه.
له تەختەگه، دەنگ بەرزێگ شنەفتم که وەت: «بنوڕ، جیگەێ نیشتەجێ خودا ها گەرد ئایەمیل، ئەیو وەگەردێانەو نیشتەجێ بود؛ جا ئەوانه بونه قەوم ئەیو و خودا خوەێ ها گەردێانەو و بوده خوداێ ئیانه.