هەر کەس موسابقه دەێ، وەناو گشت چشتێگ سەختی دەێه خوەێ. ئەوانه ئیجوره کەن تا تاج گوڵیگ که له بین چود، وه دەس بارن؛ وەلێ ئیمه ئیجوره کيمن تا تاجێگ که له بین نیەچود وه دەس باریم.
ریەنەگەێ خودا که هانه ناودان شوانی بکەن و هێوەتێان بکەن، وەلێ نه وه زور بەڵکەم وه مەیل و دڵ خوەدان، ئەوجورە که خودا تواێ؛ نه وه تەمای نەف خوەدان بەڵکەم له ڕوی شوق و زوق.
له رەنجێگ که ڕوی کیه پێد، ڕخد نەچود. بنوڕ، ئبلیس تواێ بڕێگ لەلێدان بخێده زندان تا ئەزموندان بکێد و ده ڕوژ بەرد کیشێد. وەلێ تا وه مەرگ وەفادار بمێن که مه تاج زنەیی بەخشمه پێد.