1 جا چوینکه مەسیح وه جەسه رەنج کیشا، خوەدان هەر وه ئەو فکره چەکدار و گورجەو بکەن، چوینکه هەر کەسێگ که وەناو جەسه رەنج کیشاس، دیتر وەگەرد گونا کارێگ نێرید و
عیسا وه ئەو پیا که دەسێ وشک بوی وەت: «وه نوای گشتیەکی بوسیه.»
هەر ویجوره، ئیوەیش باێه خوەدان لەباوەت گونا مردگ و وەناو مەسیح عیسا لەباوەت خودا، زنی بزانین.
هەراێهەر! ئیمه که لەباوەت گونا مردیم، چوی تویەنيمن هێمراێ وەناوێ زنەیی بکێم؟
چوینکه ئەوه که مردگه، له گونا ڕزگار بیه.
وەگەرد مەسیحەو وه سەلیب کیشریامه. دیتر مه نیم که زنەیی کەم، بەڵکەم مەسیحه که وەناو منەو زنەیی کەی؛ ئێرنگه زنەیی که له جەسەوه کەم، وەگەرد ئیمان وه کوڕ خوداس که مابەتم کرد و گیان خوەێ ئەڕا مه دا.
ئەوانه که هن مەسیح عیسان، جەسه وەگەرد هەواوهەوەسیل و ئاوەختیێل کیشانەسه سەلیب.
جا چەک خودا وه تەمامی و حساوی بکەنه وەردان، تا له ڕوژ شەڕئاشویی بتوانین بوسین، دویای وه جێ هاوردن گشت چشتێگ، بتویەنێن قورس بوسین.
وەناودان هەر ئەو فکره بود که مەسیح عیسا داشت:
وه ئەیو فکر بکێن که ئیجور دشمەنیێگ که له لاێ گوناکاریل وه زد خوەێ بوی تاموڵ کرد، تا ئیوه شەکەت یا دڵسەرد نوین.
چوینکه هەر کەسێگ که بچوده ناو شون ئاشاسێگ خودا، ئەوەیشه له کاریل خوەێ ئاشاسێگ گری، هەر ئەوجورە که خودا له کاریل خوەێ ئاشاسێگ گرد.
چوینکه وه ئیه دەنگ کریاینه، ئەڕا ئیه که مەسیحیش ئەڕا ئیوه رەنج کیشا و نمونەێگ ئەڕادان هیشت تا پا بنینه شونه پاگەێ.
چوینکه مەسیحیش یەێ جار ئەڕا گونایل رەنج کیشا، یانێ ئەو ئایەم سالحانه ئەڕا ئەوانه که سالحان نین، تا ئیمه بارێده ئەڕا لاێ خودا. ئەیو وەناو جەسه کوشریا، وەلێ وەناو روح، زنیەو بی و