3 چوینکه دوس داشتن خودا ئیەسه که حوکمیلێ وه جێ باریم، حوکمیل ئەیو بار قورسیگ نیه.
باریل قورس و گران هەڵپیچنن و خەنه سەر شان مەردم، باریلێگ که کیشاینێ سەخته، وەلێ خوێان نیەتوان تەنانەت کلکێگ ئەڕا وه ڕێ خستنی تەکان بێەن.
«ئەگەر دوسم بیاشتوین، حوکمەگانم پارێزنێن.
ئەگەر حوکمەگان مه بپارێزنین، لەناو مابەت من نیشتەجێ بوین؛ هەر ئەوجورە که من حوکمەگان باوگم پارێزانمه و لەناو مابەتێ نیشتەجێیم.
ئیوه ڕەفیقەیل منین، ئەگەر ئەوه که وەپێدان حوکم کەم، وه جێ بارين.
جا شەریعەت موقەدەسه و حوکم شەریعەتیش موقەدەس و درس و خاسه.
چوینکه من وەناو ئایەم دەروینیم له شەریعەت خودا دڵشادم،
خوداوەند فەرمایش کەی: چوینکه ئیەسه پەێمانێگ که وەشون ئەو ڕوژیله وەگەرد بنەماڵەێ ئێسرائیل بەسم. حوکمیل خوەم نەمه ناو زەین ئەوانه و وەبان دڵیان نویسمی. مه بومه خوداێ ئەوانه و ئەوانه بونه مەردم مه.
ئەگەر حوکمیلێ وه جا باریم، ئیجوره زانیمن که ناسیمنێ.
مابەت ئیەسه که وه پێ حوکمیل خودا زنەیی بکێم، هەر ئەوجورە که له سەرەتا شنەفتینه، حوکم ئیەسه که وەناو مابەت زنەیی بکێم.