14 ئیەسه ئەو دڵنیاییه که له وه ئەیو دێریم که ئەگەر وه پێ خاست ئەیو داواێ چشتێ له لێ بکێم، شنەفیدەمان.
جا هەر چی وەناو دوعا وه ئیمان داوا بکێن، وه دەس تیەرێن.»
زانستیام که هەمویشه مه شنەفێ. وەلێ ئیه وەبونەێ مەردمیگ وەتم که وه ئێرا وسانه، تا ئیمان بارن که تو کلم کردی.»
هەر چی وه ناو منەو داوا بکێن، ئەنجامێ دەم، تا باوگ وەناو کوڕ جەڵاڵ پەێا بکێ.
ئەگەر وەناو مه نیشتەجێ بوین و کەڵامم وەناو ئیوه نیشتەجێ بود، هەر چی تواین، داوا بکێن که درێیده پێدان.
تا ئێرنگه وه ناو منەو داواێ هویچ نەکردینه؛ داوا بکەن تا وه دەس بارین و خوەشیەگەدان کامڵ بود.
ئیمه زانیم که خودا دوعای گوناکاریل نیەشنەفێ، وەلێ ئەگەر کەسێ خوداپەرەس بود و خاستی وه جا بارێ، خودا دوعای شنەفێ.
ئیمه وەناو مەسیح له ڕێ ئیمانێگ که وەپێ دێریم، تویەنيمن وه ئازای و دڵنیایی وه خودا نزیکەو بویمن.
جا دڵنیایی خوەدان له دەس مەێهن، چوینکه پاداش فره گەوراێگ ها شونیەو.
ئەڕا ئیه که ئیمه وەناو مەسیح بەشدارەو بویمنه، ئەگەر وه ڕاسی ئەو دڵنیاییه که له سەرەتایی داشتیم تا وه ئاخر قورس بپارێزنیم.
وەلێ مەسیح، له جیگەێ یەێ کوڕ، ساێو ئختیار وه سەر ماڵ خودا، ئەمینە. ماڵەگەێ ئەیو ئیمەیم، ئەگەر وه ڕاسی قورس بلچکیێمنه دڵنیایمان و شانازیمان که وه ئمیدمان دێریم.
داوا کین و وەدەس نیەتێەرین، وەبونەێ ئیه که وه ئامانج خراو داوا کین تا خەرج هەواوهەوەسیلدان بکێن.
جا لەلاێ یەکترەکی گونایل خوەدان وه زوان بارن و ئەڕاێ یەکترەکی دوعا بکەن تا شەفا بگرین. دوعای ئایەم سالحان، هێز فرەێگ دێرێد و کارکەره.
جا ئێرنگه، ئێ ڕوڵەیل ورد، وەناو ئەیو نیشتەجێ بوین تا وەخت ئاشکرا بوینی دڵنیا بیمن و وەخت هاتنێ، وه لاێ شەرمزار نویمن.