19 ئیمه مابەت کەیمن چوینکه یەکم جار ئەیو مابەتمان کرد.
جا وه تو ئویشم، مابەت فرەێ ئەوه وەبونەێ ئیەسه که گونایل فرەێگێ بەخشیا. وەلێ ئەوه که کەمتر بەخشیا، کەمتریش مابەت کەی.»
ئیوه مه هەڵنەوژاردین، بەڵکەم مه ئیوه هەڵوژاردم و دەس نیشاندان کردم تا بچین و بەر بارین و بەرەگاندان بمینێ، تا هەر چی له باوگ وه ناو منەو داوا بکێن، بێیده پێدان.
«چوینکه خودا جهان ئەوقره مابەت کرد که تەنیا کوڕەگەێ خوەێ دا تا هەر کەس وەپێ ئیمان بارێ نابود نود، بەڵکەم زنەیی ئەبەدی بیاشتوێد.
وەلێ بەر روح خودا، مابەت، خوەشی، ئاشتی و سڵامەتی، سەور، مێرەبانی، خاسێ، وەفاداری،
مابەت هەر ئیەسه، نه ئەوه که ئیمه خودا مابەت کردیمنه، بەڵکەم ئەیو ئیمه مابەت کرد و کوڕەگەێ خوەێ کل کرد تا بوده کەفارەت گونایلمان.
ئەگەر کەسێگ بویشی ”خودا دوس دێرم“ و قینێ له براگەێ خوەێ باێ، ئەوه دروزنه. چوینکه کەسێگ که براگەێ خوەێ که وه چەو دیه، دوسی نیاشتود، نیەتویەنی خوداێگ که وه چەو نیه، دوس بیاشتود.