چوینکه ئەوانه گومان کردیان هەر چەن وەخت یەێ جار فریشتەێگ له لاێ خوداوەند تێد و ئاوەگه جویلنێدەو؛ جا وەشون جویلیان ئاوەگە یەکم کەسێ که چیاده ناو حەوزەگه، له هەر نەخوەشێ که داشت شەفا گردیاد.
وه ئەیو که تەنیا وجود نەمریگه و له ناو نویریگ نیشتەجێه که کەس نیەتویەنێ وه ئەیو نزیکەو بود، ئەیو که هویچکەسێگ نێەسەێ و نیەتویەنێد بوینێدەێ، وه ئەیو حرمەت و حوکمرانی ئەبەدی بود. ئامین.
هەر ئەو عیسا مەسیحه که گیان خوەێ ئەڕا ئیمه دا تا له هەر خراوێگ ڕزگارمان بکێد و قەومێگ ئەڕا خوەێ پاکەو بکێد که هن خوەێ بون و ئەڕا کاریل خاس غیرەت بیاشتون.
چەنێ فرەتر، خوین مەسیح که له ڕێ ئەو روح ئەبەدیه خوەێ بی نەخس وه خودا پیشکەش کرد، وژدان ئیمه له کاریل وەدەرد نەخوەر پاکەو کەید تا که خزمەت خوداێ زنی بکێم!
هەر خەڵات خاس و هەر خەڵات کامڵ له بانه، له لاێ باوگ نویریل تێدە خوار. هەر ئەو باوگه که وەناوێ نه گویڕیانیگ هەس و نه هویچ ساێەڕکیگ که وەبونەێ گویڕیان بود.
له لاێ عیسا مەسیح، ئەو شاێەت ئەمینە و یەکم زگ له ناو مردگیل و فەرمانرەواێ پادشایل زەوی، وه ملدانەو بود. وه ئەیو که ئیمەیش دوس دێرێ و وەگەرد خوین خوەێ ئیمه له گونایلمان ڕزگار کردێه و
جواو دام: «ئیه تو زانیدن، گەورەم.» جا ئەو وەته پێم: «ئیانه کەسیلێگن که له ئەو بەرد فره گەورا ڕەد بینه و بەتیەگانێان وەناو خوین وەرکەگه شوردنه و چەرمگەو کردنه.