ئیەسه شاێەتی یەحیا وەختێ که گەورایل جویلەکەیل له شار ئورشەلیم، کاهنیل که زانایل مابەد و لاوییل که خزمەتکاریل مابەد بین، کل کردنه ئەڕا لاێ یەحیا تا له لێ بپرسن «تو کید؟»
وه ئەیو که تەنیا وجود نەمریگه و له ناو نویریگ نیشتەجێه که کەس نیەتویەنێ وه ئەیو نزیکەو بود، ئەیو که هویچکەسێگ نێەسەێ و نیەتویەنێد بوینێدەێ، وه ئەیو حرمەت و حوکمرانی ئەبەدی بود. ئامین.
هەر خەڵات خاس و هەر خەڵات کامڵ له بانه، له لاێ باوگ نویریل تێدە خوار. هەر ئەو باوگه که وەناوێ نه گویڕیانیگ هەس و نه هویچ ساێەڕکیگ که وەبونەێ گویڕیان بود.