3 وەلێ ئەوه که خودا دوس دێرێ، له لاێ خودا ناسیاس.
ئمجا منیش ئاشکرا وەپێان ئویشم، ”هەراێهەر ئیوه نەناسیمه. له مه دویرەو بکەفن، ئێ خراوکاریل!“
مه شوان خاسەگەم. مه پەسەگان خوەم ناسم و پەسەگانمیش مه ناسن،
سێیەم جار عیسا له لێ پرسی: «ئێ شەمعون، کوڕ یوحەنا، دوسم دێرێ؟» پتروس وەبونەێ ئیه که عیسا سێ جار له لێ پرسی، دوسم دێرێ؟» نارەحەت بی وەپێ وەت: «ئێ خوداوەند، تو له گشت چشتێگ خەوەر دێرێ؛ تو خاس زانید که دوسد دێرم.» عیسا وەپێ وەت: «وەرکەگانم بلەوەڕن.
خودا قەومەگەێ خوەێ که وەرجەوە ناسی، ڕەد نەکردیه. ئێ نيەزانين نویسریای موقەدەس له باوەت ئەلیاس پەێخەمەر چه ئویشێ؟ له باوەت ئیه که ئەوه چوی لەلاێ خوداوه له دەس قەوم ئێسرائیل گلەی کێ و ئویشێ:
ئەو چشته که ئێرنگه دوینیم هەر جور وێنەێ نادیاریگه وەناو جامەک؛ وەلێ دەورانێ رەسد که ڕوی وه ڕوی دوینیمن. ئێرنگه قرتکیگ زانم؛ وەلێ دەورانێ رەسێ که وه تەمامی زانم، جوری که وه تەمامیش ناسیامه.
ئەوجورە که وەناو کتاو ئەشعەیاێ پەێخەمەر نویسریاس: «ئەو چشته که هویچ چەوێگ نێەسێ، هویچ گوشێگ نەشنەفتیەسێ و وه فکر هویچ ئایەمێگ نەرەسیه، خودا ئەڕا ئەوانه که دوسی دێرن گورجەو کردێه.»
وەلێ ئێرنگه که خودا ناسین، یا خاستر بویشم، خودا ئیوه ناسێد، ئێ چوی تویەنین یەێ جارتر هەڵوگەردینه وەرەو بیروڕایل سەرەتایی بی هاز ئی جهانه که هویچ نیەتیەرزی؟ ئێ یەێ جارتر تواین بوینه خوڵام ئیانه؟
وه ئی حاڵەو، بنەواێ قورسیگ که خودا داناس، ها سەر جێ خوەێ و وەگەرد ئی قسیه مور کریاس که: «خوداوەند کەسیل خوەێ ناسێد،» و «هەر کەسێگ ناو خوداوەند وه زوان بارێ، باێه له نادرسێ دویرەو بود.»
خوەش وه حاڵ ئەوه که وەناو ئەزمونیل بەردەوامه، چوینکه وەختێ له ئەزمون سەربەرز باێه دەیشت، ئەو تاج ژیانه گرید که خودا وه ئەوانه که دوسی دێرن، وادەێ داس.
برایل عەزیزم، گوش بگرن! مەر خودا دەستەنگیل ئی جهانه هەڵنەوژاردیه تا وەناو ئیمان دەوڵەمەن بون و پادشایێگ وه میراتی بوەن که ئەیو وه ئەوانه که دوسی دێرن، واده داس؟
ئیوه هەرچەن نێنەسێ، وەلێ دوسێ دێرین و هەرچەن ئێرنگه نيوینینێ وەلێ ئیمانه پێ دێرین و له خوەشیگ که نیود شێوێ کرد و پڕ له جەڵاڵه، نیقەڵتوزەو بینه و
ئیمه مابەت کەیمن چوینکه یەکم جار ئەیو مابەتمان کرد.
ئێ عەزیزەیل، بان تا یەکترەکی مابەت بکێم، چوینکه مابەت له خوداس و هەر کەسێگ که مابەت کەی، له خودا هاتیەسه دنیا و خودا ناسی.
زانم له کوره نیشتەجێید، ئەوره که تەخت شەیتانه. وه ئی هەمگه وه ناو مه وەفادار مەنیده و ئیمانێ که وەپێم داشتی، حاشا نەکردێ، تەنانەت وه ڕوژگاریل ئانتیپاس، ئەو شاێەت ئەمین منه که وه ناو ئیوه کوشریاد، هەر ئەو شونه که شەیتان وەناوێ نیشتەجێه.
مه له کاریل و مابەت و ئیمان و خزمەت و سەور و بەردەوام بین توی خەوەر دێرم و ئاگادارم که کاریل ئاخرد له کاریل یەکم جارد فرەتره.
له بەرد و دەستەنگێد ئاگادارم، وەلێ دەوڵەمەنی! له بختیل ئەوانه که خوێان جویلەکە زانن وەلێ نین، بەڵکەم کەنیسەێ شەیتانن، خەوەر دێرم.