7 جا خوەدان له خەویرترش کویەنه پاکەو بکێن تا بوینه خەویر تازه، ئەوجورە که ئیوه وه ڕاسی فەتیرەین. چوینکه مەسیح، وەرک پسەخ ئیمه، قوروانی بیه.
ئمجا عیسا مەسلەتیگ تر ئەڕاێان هاورد و فەرمایش کرد: «پادشایی ئاسمان جور خەویرترشیگه که ژنێگ هەڵگرد و وەگەرد سێ لنگه ئارد دادەێ یەکا تا گشت خەویرەگه هەڵباێ.»
وه یەکمین ڕوژ جەشن فەتیره که وەرک پسەخ قوروانی کەن، شاگردەگان عیسا له لێ پرسین: «تواێ ئەڕا کوره بچیم، تا ئەڕاد نان ئێوارەێ پسەخ گورجەو بکێم تا بخوێ؟»
ئی ڕوژەگەێ، یەحیا عیسا دی که تێ وەرەو لاێ، یەحیا وەت: «بنوڕن، ئیەسه وەرک خودا که گوناێ جهان هەڵگرێ بید!
یەحیا وەختێ عیسا داشت له ئەوره ڕەد بیا، نوڕسه پێ و وەت: «بنوڕن ئیەسه وەرک خودا!»
ئەو ڕوژه، ڕوژ ’گورجەو کردن‘ ئەڕا جەشن پسەخ بی، نزیک نیمەڕو بی. پیلاتوس وه جویلەکەیل وەت: «بنوڕن، پادشاگەدان!»
هەر ئەو مەسیح عیسا که خودا وەرجەوە دیاری کردوی تا بوده کەفارەت، کەفارەتێگ که وه وەسلەێ خوین ئەیو و له ڕێ ئیمان وه دەس تێی. ئیه ئەڕا نیشان داین دادپەروەری خودا کریا، چوینکه خودا وه سەور خودایی خوەێ، له گونایلێ که وەرجەوە ئەنجام گردوی، چەوێ بەساوی.
له ئەوره که نان یەکێگە، گشتمان که فرەیم، یە جەسەیم، چوینکه گشتمان له یە نان خویمن.
خودا خوەێ له باوەت مەردمیل دەیشتەو داوەری کێ. جا «ئەو ئایەم خراوکاره وەناو خوەدان دەرێ بکەن.»
ئیوه یاێ گردین که باێه ئەو ئایەم کویەنەدانه له وەردان دەر بارین که هن شێوەێ زنەیی جاراندانه و له ڕێ مەیلیل فریوکارانه گەنیاس.
وه دەنگ بەرزەو ئیجوره وەتیان: «ئەیو وەرک سەر بڕیاێه شایسەێ ئیەسه که هێز و دەوڵەمەنی و زانیاری و تویەنایی و حرمەت و جەڵاڵ و ستایش پێشکەشێ بود.»