خوەدان له هەر چشتێگ که ئەڕا بتیل پیشکەش کریاس و خوین و گوشت گیانەوەریل خنکریای و خیزی، دویرەو بکەن. هەر وەخت له ئی چشتیله پارێز کردین، کار خاسێگ کردینه. ماڵئاوا.»
وەلێ ئێرنگه ئەڕادان نویسم که وەگەرد کەسێگ که خوەێ وه برا زانی، وەلێ خیز، یا تەماکار یا بتپەرەس یا خراودەر یا سەرخوەشکەر یا فێڵبازه، هاتبچو نەکێن و تەنانەت وەگەرد ئیجور کەسێگ هاوسفره نەون.
ئویشین: «خواردەمەنی ئەڕاێ زگه و زگ ئەڕا خواردەمەنی» جا خودا، هەم ئیه و هەم ئەوه له بین بید. وەلێ جەسه ئەڕا خیزی نیه، بەڵکەم ئەڕا خوداوەنده و خوداوەندیش ئەڕا جەسه،
هەر ئیجوره ڕخم چود وەختێ بامه ئەڕا لادان، خودا یەێ جارتر من له لاێ ئیوه بی فیسەو بکێ و ئەڕا بڕێگ که له جاران گونا کردن و له ناپاکی، خیزی و هەرزەیی خوێان توبه نەکردنه، خەمبارەو بوم.
جا ئەگەر ئەڕادان نامه نویسام وەبونەێ ئەو کەسه که خراوی کردێه و یا ئەوه که وەپێ خراوی بیه، نویه؛ بەڵکەم وه ئی بونه بی که لەلاێ خوداوه غیرەتدان وه ئیمه، وه خوەدان ئاشکرا بود.
وەلێ نسیو زاورچیەیل و بی ئیمانیل و قیزهاوەریل و ئایەم کوشیل و خێزیل و جادوکەریل و بتپەرەسیل و گشت دروزنیل، دەریاچەێ گڕان وه ئاگر و گوگرده. ئیه مەرگ دویمه.»