11 تا ئی ساته ورسی و تیەنیمن و دڵنگیلمان کویەنەس. کوتەڵ کو کریاێ و دەروەدەریم.
عیسا وەپێ وەت: «ڕووییل کونا ڕووی دێرن و باڵەندەیل ئاسمان لانه، وەلێ کوڕ ئنسان شونێگ ئەڕا سەر وه زەوی ناین نێری.»
وەلێ جویلەکەیلێگ له ئەنتاکیه و قونیه هاتن و مەردمەگه وەگەرد خوێان یەکی کردن و پولوس کوچگواران کردن و وه گومان ئیه که مردگه، له شار کڕاننەێ دەیشت.
وەختێ خاس کوتەڵ کویان کردن و خستنیانه زندان، وه زندانبان دەستور دان خاس چەوێه پێانەو بود.
هەر ئەو وەخته، حەنانیا کاهن گەورا، وه کەسیلێ که له لاێ پولوس وساوین، دەستور دا تا بکیشنه ناو دەمێ.
کیه که ئیمه له مابەت مەسیح جیاوه کەێ؟ بەرد یا پەشێوی یا عەزاو یا قاتوقڕی یا ڕویتی یا خەتەر یا شمشێر؟
ئێ حەق نێریم بخوەیمن و بنوشیم؟
وه ڕاسی ئەگەر یەکیگ ئیوه بکێده خوڵام خوەێ، یا قویرتدان بێی، یا وەگەردانەو مامڵەێ خراو بکێ، یا وه ملدانەو گەورایی بکێ، یا وه چەپاڵه بیده ناو گوشدان، وه خاسێ تاموڵ کین.
ئیمه له هەر لاێگەو هایمنه ناو بەرد، وەلێ وردخام نویمنه؛ سەرمان سڕ مەنیه، وەلێ نائمید نیمن؛
هەم زانم دەستەنگێ چەس، هەم زانم زنەیی کردن وەناو فراوانی چەس. وه هەر حاڵێگەو، رەمز راز زنەیی کردن وەناو تێرێ و ورسیایی و فراوانی و دەستەنگێ یاێ گردمه.
عەزاویلێگ که کیشامه و رەنجیلێ که دیمه، دیده و له ئەو چشته که له شاریل ئەنتاکیه، قونیه و لستره وه سەرمەو هات و عەزاویلێگ که و مه رەسێ، خاس ئاگاداری. وەلێ خوداوەند مه له ناو گشت ئەوانه دەراورد.