5 مابەت بی ئەدەو نیه، مابەت وەشون نەف خوەێ نیه، مابەت وه ئی ئاسانیه توڕه نیود و قینه دڵ نیەگرێ؛
وەلێ مه وەپێدان ئویشم، هەر کەس وه براگەێ توڕه بود، حەقیه ماکوم بکرێ؛ هەر کەیش وه براگەێ ’خراو‘ بویشی، حەقیه بوەرێیده نوای شوراێ شێخیل جویلەکەیل ماکوم بکرێ، هەر کەیش وه براگەێ بویشی گیلگەوج، حەقی ئاگر جەهەنمه.
وەلێ عیسا زانستیا وه چه فکر کەن، وەت: «ئەڕا وەناو دڵەو فکریل خراو کین؟
عیسا، وه توڕەێگەو نوڕیه کەسیلێ که وه دەورو وەرێ بین، وه دڵڕەقیان خەمبار بی، وه پیاگه وەت: «دەسد دریژەو بکه.» ئەویش دەسێ دریژەو کرد و دەسێ ساقەو بی.
وەختێ فەریسی خاون مێوانی ئیه دی، وەگەرد خوێەو وەت: «ئەگەر ئی پیا وه ڕاسی پەێخەمەر بویاد، زانستیا ئی ژنه که دەس دا قەێەو کیه و چجور ژنیگه بی خەڵاف زانستیا که بەێکارەس.»
هویچکەس خێرخواز خوەێ نود، بەڵکەم باێه خێرخواز مەردم بود.
هەر ئەوجورە که منیش تەقالا کەم تا گشتیەکی وه هەر لەونێگ که تویەنم خوەشنود بکەم. چوینکه نیمه شون سود خوەم، بەڵکەم هامه شون سود قێر فرەێگ، تا نجات پەێا بکەن.
ئەڕا ئیه که یەکم جار، شنەفم که وەختێ جور کلیسا گردەو بوین، دو دەسەیی کەفێه ناودان و ئیه تا ئەنازەێگ باوەڕه پێ دێرم.
تا جیاوازی وەناو جەسه نود، بەڵکەم ئەنامیلێ وه یە ئەنازه وه فکر یەکترەکی بون.
ئەگەر کەسێگ فکرێ ئیجورەسه که وەگەرد دەزویرانەگەێ خوەێ که دویەت ئازەوه وه درسی ڕێ رەوشت نیەکێ و هەستەگەێ وه ئەنازەیگه که باێه ژن بخوازێ، خاستره که ئەوانه وه پێ مێلەگەیان یەکترەکی بخوازن؛ وەگەرد ئی کاره گونا نیەکەن.
یانێ که خودا وەناو مەسیح بی و ئی جهانه وەگەرد خوێەو ئاشتی دیاد و خەتایل مەردم وه حساویان نیشتیاد و پێخام ئاشتی سپارده پێمان.
ئێ برایل، ئیوه ئەڕا ڕزگاری دەنگ کریاینه، وەلێ ڕزگاری خوەدان مەکەنه دەرفەتێگ ئەڕا ئاوەختیێل جەسه، بەڵکەم وه پێ مابەت، یەکترەکی خزمەت بکێن.
ئەڕا ئیه که ئەوانه گشتێان هانه شون نەف خوێان، نه نەف عیسا مەسیح.
ئاخرسەر، ئێ برایل، هەر چشتێ که ڕاسه، هەر چشتێ که حرمەت دێرێ، هەر چشتێ که درسه، هەر چشتێ که پاکه، هەر چشتێ که بود دوسی بیاشتوین و هەر چشتێ که تاریفیه. ئەگەر چشتێ هەس که فره خاسه و ئەگەر چشتێ هەس که تیەرزێ ستایشێ بکێ، وه ئی چشتیله فکر بکێن.
چوینکه خوەدان زانين که چوی باێه له ئیمه نمونه بگرین، چوینکه زەمانێگ که ئیمه وەگەردانەوو بیمن، نه لەمتیگەری دەر هاوردیم و
جا گشت چشتێگ وه بونەێ هەڵوژاریەگان تاموڵ کەم تا ئەوانیش نجاتیگ که ها ناو مەسیح عیسا، وەگەرد جەڵاڵ ئەبەدی وه دەس بارن.
له یەکمین دەفای مه، هویچکەسێگ پشتم نەگرد، بەڵکەم گشتیەکی وازه لێم هاوردن. نەخواێ که ئیه وه حساویان بنریێد.
برایل عەزیزم، ئیه بزانن: هەر کەس وەناو شنەفتن تن بود، وەناو قسیه کردن کول بود و وەناو توڕه بوینیش کول بود!