41 Jiõm mon ooʒʒ oummi späʹssebvuõđ.
Sij räʹǩste oummui uʹvddem ciist jeäʹnab ko Vuâsppååʹd ciist.
Jiõm mon taarbâž ni ǩeän tuõđštõõzz, leša ceälkam tän, što tij vuäitčid vuäǯǯad kaʹjjõõzz.
Tij jeäʹped täätt pueʹtted muu årra, što vuäǯǯčid jieʹllem.
Toobdam seâža tiʹjjid: tij jeäʹped rääʹǩǩest Vuâsppååʹd.
Mäʹhtt tij vuäitčid åskkad, ko väʹlddveʹted ciist kueiʹmm kueiʹmsteed, leša jeäʹped ooʒʒ tõn ciist, kååʹtt puätt pâi Vuâsppååʹdest.
Isõs tiõʹđi, što oummu juʹrdde pâiʹlviõǥǥ raajjâd suʹst koonǥõõzz, son ǩeässõõđi meädda värra jiõččines.
Kååʹtt jiijjâs jorddmõõžžees maainast, tõt ååcc jiijjâs ciist. Leša tõt, ǩii räukk vuõltteeʹjes ciist, tõt lij tuõđlaž ij-ǥa suʹst leäkku puästtad tuejjääm.
Leša mon jiõm ooʒʒ jiõččân ciist. Lij pâi õhtt, ǩeäzz kooll cistt da suudâmväʹldd.
Isõs vaʹsttii: «Jõs mon vääldčem jiõčč ciist jiõccsan, tâʹl muu cistt iʹlla ni mii. Muu Eʹčč lij tõt, kååʹtt oudd muʹnne ciist, son, ǩeäʹst tij ceäʹlǩǩveʹted: ’Son lij mij Vuâsppååʹdem’,
