19 Čuõvv pueʹđi maaiʹlme, leša oummu jiâ räʹǩstam čuõv pâi seuʹnnjõõzz, tâʹl sij tuejjee ǩeähn. Tâʹl siʹjjid pueʹđi suudâs.
Suʹst leäi jieʹllem da jieʹllem leäi oummui čuõvv.
Da čuõvv čuõvi seuʹnnjõõzzâst, leša seuʹnnjõs ij tõn fiʹttjam.
Ååʹn tät maaiʹlm jåudd suuʹde; ååʹn tän maaiʹlm vueiʹvvåumma läʹǧǧstet åålǥas.
Sij räʹǩste oummui uʹvddem ciist jeäʹnab ko Vuâsppååʹd ciist.
Mon puõʹttem maaiʹlme čuõvvân, što ij ni ǩii, kååʹtt muu åskk, pääʒʒče seuʹnnjõʹsse.
Mäʹhtt tij vuäitčid åskkad, ko väʹlddveʹted ciist kueiʹmm kueiʹmsteed, leša jeäʹped ooʒʒ tõn ciist, kååʹtt puätt pâi Vuâsppååʹdest.
Jõs ǩii haaʹlad tuejjeed mäʹhtt Vuâsppåʹd tätt, son kâʹl vuâmmaš, lij-a tät mättʼtõs Vuâsppååʹdest avi mainstam-a mon jiõččan mieʹldd.
Tiʹjjid ij vueiʹt maaiʹlm vâjjeed, a muu tõt vâjjad, ko mon tuõđštam tõʹst, što tõn tuâj liâ ǩeähn.
Isõs eʹpet säärnai siʹjjid: «Mon leäm maaiʹlm čuõvv. Kååʹtt muu mieʹldd jåått, ij taarbâž seuʹnnjeen jååʹtted, a son vuäǯǯ jieʹllem čuõv.»
Nuʹt kuuʹǩǩ ko mon leäm maaiʹlmest, leäm mon maaiʹlm čuõvv.»