Ma nɩalɩŋ sɩ fá a kagɛ ma tinteyee lɛ, má hɛ dɔŋɔ lɛ a kɔ. Nɩalɩŋ kala sɩ kɛŋ daaŋ a ŋaa tɔŋŋɔɔ sɩ bɩ ba wuo laa ta a kpʋkpaarɛba a tuto vesiŋ, ba bɩ wɩɩkala jɩŋ.
Dɩ ma nɛ ŋmoo niiŋ a chɩchɛ nʋʋ dɩ ʋ pɛ ma lɛ, má leŋ dɩ ma tɔmɔ-la laa ma ta yei! Peliŋ nɛ jaŋ paaba viiri. Ama nɩalɩŋ kala sɩ laamɛ dii, a nʋʋra jʋʋmɛ, ba nɛ jaŋ tɩɩ tinteeŋ. Ba jaŋ hɛ mɩ peel-la sɩ bɩ disiniŋ kɛnɛ nyuŋ.”
Ma Juda nɩaa kɛŋ vʋɩyaa yʋga magɛ tasɩ-la ma sɩ kɛnɛ nɛ. Korunu-la ma sɩ saa dɩ ma nyɩgɛ kʋsʋɔrʋsʋŋ pɩpɩ ma hɩɩsɛ vene-la ba sɩɩ yɩrɛ Baal ma yʋga nɛ a magɛ Jerusalɛm womporunuŋ.’