4 Гуниглан уйлаашад жаргалтайл, Бурхан тэдэнэй һанаае амаруулхал.
„Хүүгэмни, наһан соогоо хамаг баяр жаргал эдлэһэнээ, харин Лазариин хара муу байдал үзэһыень һаныш. Мүнөө тэрэшни эндэ амаруулагдаба, харин ши зоболон эдлэжэ байнаш.
Мүнөө үлэсхэлэн байгшад, жаргалтайт, Таанад элбэг дэлбэг эдихэ юумэтэй байхат. Мүнөө уйлаашад жаргалтайт, Таанад баярладаг хүхидэг болохот.
Мүнөө дуран соогоо садхалан байгаашад, Таанар үлэн хооһон ябажа, гашуудал зоболон үзэхэт. Мүнөө энеэлдэжэ ханяалдажа байгаашад, Уйлаха бархирха сагтнай ерэжэ, зобохот.
Тиигээд Иисусай ара талада хүлдэнь һуугаад, уйлажа байгаад, нюдэнэйнгөө нулимсаар хүлыень угааба, толгойнгоо үһөөр аршан, таалан, һайхан хангалтай тоһо хүлдэнь түрхибэ.
«Этигэлшни шамайе абарба, амгалан мэндэ ябыш даа», – гэжэ Иисус үнөөхи эхэнэртэ хэлэбэ.
Туршалгануудые дабажа гараһан хүн жаргалтай юм, юуб гэбэл, туршалгануудые дабахадаа, тэрэ хүн Бурханай өөртэнь дуратай зондо найдуулһан мүнхын амидаралда хүртэнэ ха юм.
Бурхан тэдэ хүнүүдэй нюдэнһөө гараһан дуһал нулимса бүхэниие аршаха. Үхэлгэ хосоролгошье саашадаа байхагүй, уйдхар гашуудал, орилолдоон бархиралдаан, үбдэлгэ хабдалгашье саашадаа байхагүй, ушарынь гэбэл, урданай бүхы юумэн урдажа ошоо».