42 «Хара даа! Этигэлшни шамайе элүүр мэндэ болгобо», – гэжэ Иисус тэрээндэ хэлэбэ.
42 – Хара даа! Этигэлшни шамайе абараа, – гэжэ Иисүүс тэрээндэ хэлэбэ.
Тиихэдэнь Иисус тэрээндэ: «Ай, эхэнэр! Шинии һүзэг этигэл ехэ байна! Һанаһан хүсэһэн юумэншни бүтэхэ!» – гэжэ харюусаба. Эгээл тэрэ үедэ эхэнэрэй басаганиинь эдэгэшэбэ.
Иисус гараа һарбайжа, тэрэ хүндэ хүрөөд абаха зуураа: «Эдэгээхэ хүсэлтэйб, арюун болыш даа», – гэбэ. Тиихэдэнь тэрэ хүн һэлхэ бузар үбшэнһөө дары арюудхагдан эдэгэбэ.
Иисус эрьежэ, тэрэ эхэнэрые хараад: «Басаган, ши зоригтой бай! Этигэлшни шамайе абараа», – гэбэ. Тэрэ дороо эхэнэр эдэгэшэбэ.
Тиигээд нүгөө эдэгэһэн хүндөө: «Хүл дээрээ бодожо, гэртээ хари! Этигэлшни шамайе абараа!» – гэжэ Иисус хэлэбэ.
«Шамда юу хэжэ туһалхабиб?» – гэжэ Иисус асууба. «Ай, эзэн! Намайе харадаг болгыш даа!» – гэжэ тэрэ гуйгаа хаш.
«Этигэлшни шамайе абарба, амгалан мэндэ ябыш даа», – гэжэ Иисус үнөөхи эхэнэртэ хэлэбэ.
«Басаган, этигэлшни шамайе абараа. Амгалан тайбан ябаарай», – гэжэ Иисус хэлэбэ.