13 «Иисус багша аа! Маниие абаржа хайрлыт даа!» – гэжэ шангаар хашхаралдаба.
13 – Иисүүс багша аа! Маниие абаржа хайрлыт даа! – гэжэ шангаар хашхаралдаба.
Тэндэ ажаһуудаг нэгэ хананей эхэнэр Иисуста ерэжэ: «Дээдын Эзэн, Давидай үри һадаһан, намайе хайрлажа үршөөгыш! Басагамни ада шүдхэртэ барюулаад, аймшагтай зобожо байна», – гэжэ хашха уухи табиба.
Иисусай тэндэһээ ябажа ябахада, хойноһоонь хоёр һохор хүн дахажа: «Давидай үри һадаһан, Иисус, маниие үршөөжэ хайрлыш!» – гэжэ хашхаралдаба.
Ада шүдхэр хүбүүемни оло дахин галда, уһанда шэдээд, алахаяа забдаа. Маанадые хайрлажа, шадахал һаа, туһалыт даа!» – гэжэ гуйба.
Тэдэниие хараад: «Таанад ошожо, санаартанда элүүр мэндэеэ үзүүлэгты!» – гэжэ Иисус хэлэбэ. Тэдэнь замдаа ябатараа эдэгэшэбэ.
«Багша аа, бидэ бүхэли һүниндөө загаһашалаад, юушье баряагүйбди. Теэд танай хэлээ хада губшуураа хаяһуул даа», – гэжэ Симон харюусаба.